روش های اندازه گیری ضیب بر هم کنش حلال-پلیمر

پلیمرهای الاستومر در حالت عادی، در حلال، رفتاری شبیه به پلاستیک ها دارند. رفتاری شبیه به پلاستیک ها دارند. اما وقتی با استفاده از عوامل شبکه ساز شبکه ای می شوند، در حلال متورم می شوند. این رفتار ناشی از رفتار ترمودینامیکی متفاوت شبکه الاستومر است. مطالعه خواص ترمودینامیکی این مواد در حلال های مختلف و بررسی خواص فیزیکوشیمیایی آنها، به منظور طراحی مناسب و استفاده بجا اساسی است. ترمودینامیک شبکه متورم پلیمری، معمولا بر پایه مدل فلوری-رنر، تشریح می شود. ضریب بر هم کنش حلال-پلیمر (x) مهم ترین ضریبی است که محدوده اطمینان به داده های حاصل از این مدل را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه این عامل، کلید درک بهتر ترمودینامیک تورم در شبکه های الاستومر است، با این وجود، مقالات موجود در ارتباط با این عامل به منظور روشن سازی مفهوم آن کافی نیست. همچنین، تعداد کمی از سامانه های حلال-پلیمر مطالعه شده اند. به همین دلیل، عدم اطمینان در محاسبه این ضریب، از مهم ترین مسایل موجود برای محاسبه خواص فیزیکوشیمیایی شبکه های پلیمری است.