پلیمر شدن رسوبی: ویژگی ها و کاربردها

پلیمر شدن رسوبی از جدیدترین روش های پلیمر شدن است که به تازگی با هدف تولید میکرو و نانوذرات پلیمری و همچنین انواع کوپلیمرها، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. به کمک پلیمر شدن رسوبی و نانوذرات، تولید نانوکامپوزیت های آلی-معدنی با خواص کاتالیزوری و شناساگری رو به افزایش نهاده است. پلیمر شدن نانورسوبی زیرشاخه ای از این نوع پلیمر شدن است که به تازگی در تولید کوپلیمرهای قطعه ای کاربرد یافته است. غلظت آغازگر و مونومر، نوع ضدحلال و بسیاری از عوامل دیگر معین کننده رفتار این گونه پلیمر شدن هستند. در این مقاله، اثر این عوامل روی پلیمر شدن، انواع روش های جداسازی، نظریه های موجود درباره تولید انواع کوپلیمرها و نانوکامپوزیت های آلی- معدنی ساخته شده به این روش بررسی می شوند. همچنین، مزایای قابل توجه پلیمر شدن رسوبی نسبت به سایر انواع از جمله کنترل بهتر روی جرم مولکولی، شک لشناسی ذرات، عدم استفاده از انواع پایدار کننده ها بررسی و بحث می شود.