هنر و حقیقت در نظریه زیباشناختی آدورنو

باور آدورنو به نقشهایی که هنر میتواند در بسترهای مختلف زندگ ی انسان ایفا کند، متفاوت از جزماندیشیهایی است که فرهنگ و فلسفه سنتی تاکنون آن را بهمثابه کارکردهایی برای هنر در نظر گرفته است. به اعتقاد آدورنو، مهمترین کارکرد و نقش ی که هنر میتواند داشته باشد، کارکرد انتقادی و نقش رهاییبخشی آن در راستا ی تحلیل و نقد ساختارهای سلطه و سرکوب است. از همینرو، باور او به نظریه انتقادی هنر درباره جامعه و نقش هنر در تغییر آگاهی اجتماعی به آن چیزی باز میگردد که وی آن را محتوای معطوف به حقیقت هنر و اثر هنری مینامد. مهم تر ین چالش ی که آدورنو را برای این نقد و تفحص برمیانگیزد، پرسش از رابطه هنر و حقیقت و نیز نقش اجتماعی و کارکرد معرفتیای است که هنر میتواند داشته باشد . در ای ن مقاله، برخی از مهمترین و اصلیترین ایدهها و مفاهیم اندیشهورزی آدورنو بهمنظور روشن تر شدن موضوع محتوای معطوف به حقیقت هنر ، در کتاب نظریه زیباشناختی وی،مورد بحث قرار میگیرد.

هنر و حقیقت در نظریه زیباشناختی آدورنو Keywords:

آدورنو , نظریه زیباشناخت ی , محتوا ی معطوف به حقیقت , رها یی , میمسیس , عقلانیت , سوژه , ابژه.