بررسی اثر تنش آبی و کاربرد سلنیوم بر شاخصهای حساسیت به تنش ارقام ذرت Zea mays L در استان مرکزی

برای بررسی اثر تنش آبی و کاربرد سلنیوم بر شاخصهای حساسیت به تنش ارقام ذرت در استان مرکزی، آزمایشی در سال زراعی 1388 به صورت کرتهای دوبار خردشده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تنش آبی به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری براساس نیاز آبی گیاه، آبیاری به میزان 80 و 60 درصد نیاز آبی گیاه در کرتهای اصلی، و ارقام مختلف ذرت به عنوان عامل فرعی در سه سطح 500 V1= S.C و 520 V2= S.C و 700 V3= S.C در کرتهای فرعی و تیمار محلولپاشی سلنیوم به عنوان عامل فرعی فرعی در دو سطح عدم مصرف و مصرف 20 گرم سلنیوم در هکتار در کرتهای فرعی فرعی قرار گرفتند. صفاتی مانند ارتفاع گیاه، تعداد بلال در بوته، قطر ساقه، تعداد برگ سبز، بیوماس کل، شاخص حساسیت به تنش SSI شاخص تحمل TOL، میانگین بهره وری MP، میانگین هندسی بهره وری GMP شاخص تحمل به تنش STI شاخص عملکرد YI و شاخص پایداری عملکرد YSI ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که اثر متقابل تیمار تنش آبی و محلولپاشی سلنیوم بر صفاتی مانند تعداد بلال در بوته، قطر ساقه، تعداد برگ سبز، بیوماس کل معنیدار شد. به طوری که بیشترین و کمترین مقدار بیوماس کل با میانگین 45 و 21/67 تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری نرمال + رقم 700 S.C + عدم مصرف سلنیوم و تیمار آبیاری براساس 08 درصد نیاز آبی گیاه + رقم 500 S.C + مصرف سلنیوم بود. در بین ارقام مورد بررسی، رقم 700 S.C از نظر شاخصهای حساسیت به تنش، شاخص تحمل، میانگین بهرهوری، شاخص عملکرد و شاخص پایداری عملکرد نسبت به سایر ارقام، برتری محسوسی داشت.

Keywords:

بیوماس کل , ذرت , شاخص تحمل به تنش , شاخص عملکرد