ارزیابی سطوح توسعه یافتگی مناطق روستایی شهرستان کوهرنگ

درک بهتر پدیده های جغرافیایی و شناخت علمی مکان های جغرافیایی مستلزم در اختیار داشتن اطلاعاتی جامع از مکان های مورد نظر است. همچنین آگاهی از پراکنش فضایی و سطوح توسعه یافتگی پیش نیاز طرح ها و برنامه های توسعه روستایی محسوب می گردد. از این رو، هدف پژوهش حاضر ارزیابی سطوح توسعه یافتگی مناطق روستایی شهرستان کوهرنگ می باشد. جامعه آماری پژوهش نواحی روستایی بالای ده خانوار شهرستان کوهرنگ است(132 روستا) داده های مورد نیاز از نوع داده های ثانویه است، که به وسیله ی طراحی چک لیستی با عنوان شناسنامه ی روستا با مراجعه به سالنامه ی آماری شهرستان کوهرنگ تکمیل گردید. در پژوهش حاضر برای سنجش توسعه یافتگی روستاهای مورد مطالعه از روش ترکیبی VIKOR-AHP بهره گرفته شده است .همچنین به منظور تعیین توزیع بهینه ی شاخص ها ضریب جینی به کار رفت . داده پردازی نیز با استفاده از نرم افزارهای MATLAB7.10 و Expert Choice انجام گرفت.نتایج بررسی درجه ی توسعه یافتگی را داشته اند. فزون برآن نتایج حاکی از وضعیت نامطلوب توسعه یافتگی درمنطقه ی مورد مطالعه (بامیانگین 0/217 در دامنه ی صفر تا یک) بود، به نحوی که اغلب روستاها(46/21 درصد) با درصد جمعیتی 39/53 درسطح کاملا توسعه نیافته قرار گرفتند. فزون بر آن نتایج ضریب جینی و ضریب پراکندگی نشان داد که شاخص های متعارف توسعه روستایی به صورت مناسب توزیع نشده اند.بنابراین پیشنهاد می شود که بازنگری ویژه ای ، نسبت به تعیین مراکز و کانون های اصلی خدمات رسانی براساس نظام سلسله مراتبی سکونت گاه ها شود.

Keywords:

توسعه روستایی , تحلیل سلسله مراتبی , ضریب جینی , کوهرنگ , مناطق روستایی