سنجش وضعیت تاب آوری شهر مشهد و ارایه راهکارهای در جهت کاهش میزان آسیب پذیری (نمونه موردی:حوزه مرکزی، منطقه 3 و 11 شهر مشهد)
Publish place: 8th Safe Community Asian Conference and 1st Safe Community Regional Conference, Mashhad 2017
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 864
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SAFEMASHAD01_124
تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1396
Abstract:
برنامه ریزی شهری مبتنی بر خطر و افزایش مشارکت مردمی در هنگام بروز سوانح طبیعی و انسانی یکی از اصول اساسی است که به صورت موثردر مباحث شهرسازی مورد توجه محافل علمی و اجرایی قرار گرفته است. رشد روزافزون جمعیت بزرگ شهری و تراکمبالای انسانی از یکسو و عدم رعایت استانداردهای اولیه در ساخت و سازها، کیفیت زندگی و رشد هوشمندانه کالبد شهری از سوی دیگر میزان درجه خطر پذیری شهرهای کشور را به طرز معناداری افزایش داده است. کلانشهر مشهد به دلیل موقعیت استراتژیکمنطقه ای و همچنین به عنوان یکی از کانون های عمده جذب جمعیت مهاجر در سالهای اخیر از رشد بی برنامه ای همراه بوده استبطوریکه در پیش بینی های طرح جامع در افق 1405 ، جمعیت شهر مشهد به 3.856.000 نفر و با مساحتی بیش از 300 کیلومتر مربعخواهد رسید. رشد سریع جمعیتی و کالبدی، عدم توجه به استانداردها، کاهش میزان حس تعلق و همکاری و کاهش میزان بودجهعمرانی شهرداریها، مهمترین عواملی هستند که در افزایش میزان خطر پذیری این کلانشهر تاثیرگذار می باشند از این رو با توجه به ضرورت مسیله پیشرو این پژوهش سعی دارد با توجه به روش تحقیق کمی و با استفاده از ابزارهای مصاحبه و پرسشنامه بهسنجش وضعیت میزان تاب آوری شهر مشهد در 4 شاخص (اجتماعی،اقتصادی، زیرساختی و نهادی) در سطح هسته مرکزی شهرمشهد و مناطق، 3 و 11 بپردازد. علت انتخاب این مناطق مقایسه تطبیقی است که در زمینه تاب آوری انجام میگیرد بطوریکه حوزهمرکزی شهر مشهد دارای بیشترین بافت فرسوده، منطقه 3 دارای کمترین میزان برخورداری شهری و منطقه 11 فاقد بافت فرسوده و حاشیه ایست. با توجه به توزیع 384 پرسشنامه (مبتنی بر فرمول کوکران) و تحلیل در نرم افزارSPSS نتایج پژوهش نشان داد که در بین ابعاد مختلف تاب اوری در مجموع مناطق تحت نمونه از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند بطوریکه هسته مرکزی شهرمشهد در ابعاد زیرساختی ، منطقه 3 در زمینه نهادی و منطقه 11 در زمینه اجتماعی از بدترین وضعیت برخوردار بوده اند. در جهت ارایه راهکارها نتایج پژوهش در قالب سوالات باز قرار گرفت و با توجه به مصاحبه نیمه ساختاریافته ای که با 12 نفر از مدیران این حوزه ها(شهرداری ثامن، 3 و 11 ) شکل گرفت راهکارهای در جهت خروج از آسیب های فعلی داده شد که در قالب راهبردهای نهایی برای تاب آور کردن این مناطق داده شد.
Keywords:
Authors
حجت فرقانی
مدیر منطقھ ۱۱ شھرداری مشهد
ریحانه علایی
مشاور جوان منطقھ ۱۱ و دانشجوی دکتری برنامھ ریزی شھری
علی خوشاب
دانشجوی دکتری برنامھ ریزی شھری
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :