امکان سنجی برنامه ریزی کاربری زمین با تکنیک سناریویی نویسی نمونه موردی: شهر فیض آباد، خراسان رضوی

برنامه ریزی شهری را میتوان فرایندی رو به رشد در نظر گرفت که در پی آن شیوه های مدیریتی کاربری زمین از گذشته تا حال بدنبال بهبود وضعیت برنامه ریزی در آینده بوده است. با ظهور تغییرات سریع و وسیع در فن آوری، اقتصاد، سبک زندگی، افزایش نامعلومی، عدماطمینان و در نهایت نگرانی از آینده نزدیک و دور ضرورت آمادگی و مقابله با رویدادهای آینده شهر ها در قالب اتخاذ رویکردی مناسب بیش از پیش احساس می شود. شهر فیض آباد با جمعیتی در حدود 02 هزار نفر اقتصاد آن بر پایه کشاورزی است که بسیاری از مشکلات موجود آندر خصوص موضوع کاربری زمین از جمله افزایش غافل گیری در برنامه ریزی، پیش بینی های نادرست و عدم تاثیرگذاری مثبت در رویدادهای آینده، به علت عدم شناسایی مسایل تاثیر گزار ناشی از تسلط تفکر برنامه ریزی سنتی است که در نهایت منجر به ناکارآمد بودن برنامه ریزی در حوزه کاربری زمین شده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر بر حسب نوع روش، توصیفی تحلیلی، و از لحاظ نوع هدف کاربردی -است. چارچوب برنامه ریزی که در این مطالعه برای آن استفاده شده است با عنوان چارچوب برنامه ریزی سناریویی کاربری زمین شناخته میشود که در زمره روش های آینده پژوهی است و می تواند باعث افرایش تحقق پذیری طرح های برنامه ریزی کاربری زمین شود. بدین ترتیب با ایجاد یک چارچوب مدل سازی شده برنامه ریزی شهری بر اساس داده های اطلاعات کالبدی،زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی شهر فیض آباد با استفاده از تکنیک تاپسیس به انتخاب سناریوی برتر اقدام شده است نتایج تحقیق نشان می دهد که سناریوی حفاظت بیشترین امتیاز رابه خود اختصاص داده است و به عنوان سناریوی منتخب می تواند مبنای برنامه ریزی کاربری زمین قرار می گیرد.

Keywords:

برنامه ریزی سناریویی , کاربری زمین , TOPSIS , شهر فیض آباد