حسابرسی مبتنی بر ریسک جهت افزایش اثر بخشی و کارایی

در حسابرسی مبتنی بر ریسک حسابرس پس از کسب شناخت اولیه از سیستم های حسابداری و کنترل داخلی (ثبت سیستم با استفاده از یکی یا تلفیقی از سه روش نمودگر - پرسشنامه و شرح نوشته و انجام دادن آزمون شناخت سیستم)خطرهای ذاتی و کنترل را رآورد میکند. برآورد اولیه از خطر ذاتی و کنترل حسابرس را در تشخیص قابل اتکا بودن سیستم کنترل داخلی کمک می کند. درصورت قابل اتکا بودن سیستم کنترل داخلی ح سابرس به آزمون کنترلهایی می پردازد که می خواهد بر آن اتکا کند و پس از اجرای آزمون کنترلها و کسب شناخت حاصل از اجرای آن می تواند برآورد اولیه از خطر ذاتی و کنترل را تعدیل نموده و نهایی کند. حسابرس با نهایی نمودن خطر ذاتی و کنترل در شرایطی قرار می گیرد که میتواند خطر عدم ک شف را با دقتی منا سب برآورد کند. و با این برآورد می تواند نوع و ماهیت و مقدار آزمونهای محتوا را برای کسب شواهد کافی و پشتوانه اظهارنظر خود مشخص کند. با توسعه شرکتها و افزایش روزافزون حجم عملیات آنها، ح سابر سان در کاهش ری سک ح سابر سی با انجام آزمونهای محتوای گ سترده ( سندر سی و سایر روش های حسابرسی) با مشکل روبرو شدند. پیشرفت فن آوری اطلاعات، حسابرسان را در وضعیتی قرار داد که بتوانند روش علمی برای خود بدست آورند و مقدار خطر حسابرسی را از پیش برآورد و تعیین کنند .حسابرسی مبتنی بر ریسک را می توان به عنوان فرآیند شناسایی و گزارش ریسک تحریفات با اهمیت در صورتهای مالی دانست. هدف از بکارگیری حسابرسی مبتنی بر ریسک، افزایش کارایی و اثربخشی حسابرسی است، زیرا با تعیین نوع و ماهیت، زمانبندی اجرا و حدود آزمونهای محتوا به گونهای معقول و همراه با قابلیت پاسخگویی کامل رسیدگیها به میزان مناسبی انجام گردیده و درنتیجه زمان صرف شده به سطح منطقیتری تغییر مییابد.

Keywords:

حسابرسی , ریسک , خطر ذاتی , خطر کنترلی , خطر عدم کشف