الگوی مسکن با رویکرد باز زنده سازی (نمونه موردی:محله باغ دریاچه اصفهان)

تجارب انسان در خانه بوجود می آید که نقش موثری در جھان بینی ھر انسان و در نتیجه جھان بینی جامعه دارد. عدم توجه به انسان، نحوه کار، شیوه زندگی، خواسته ھا و تجارب او در طراحی مسکن امروز و روی آوردن به معماری وارداتی، بحران مسکن، پایین آمدن کیفیت زندگی مسکونی، ازبین رفتن حیات، سر زندگی، تحرک، حس تعلق و ھویت را به ھمراه داشته است. بخش سبز ھویتی است که نام باغ دریاچه ھم از آن ریشه می گیرد. این گذشته سبز، سبب سبز تر شدن محله نسبت به سایر محلات شده و ویژگی خاصی را برای آن بوجود آورده است. رشد بخش مسکونی بصورت ارگانیک در میان این فضاھای سبز کوچه ھایی را پدید آورد است که ویژگی آرام و خلوت خود را که جز لاینفک کوچه باغ ھا بود را با قدرت حفظ کرده است. این مقاله به بررسی وضع موجود محله باغ دریاچه اصفھان که بیانگر غلبه بخش مسکونی بر بخش سبز و طبیعی می پردازد. این پژوھش با رویکرد میدانی و از طریق مصاحبه با ساکنین و تھیه نقشه ھای منازل مسکونی سعی در استخراج نشانه ھای کلی غالب در معماری مسکونی این محله را دارد. در مرحله بعد با شناسایی معماری این محله و نیازھای امروز مرد الگوھایی را به منظور باززنده و و احیاء ھویت سبز محله پیشنھاد می دھد. نتایج پژوھش نشان می دھد که سه نکته در این جا سبب ایجاد نوع خاصی از فضا شد که رفتارھای خاصی راھم ایجاد نموده است: اول پیشینه سبز محله، دوم رشد بخش صرفا مسکونی و سوم فرم ارگانیک کوچه ھا.

Keywords:

الگوی مسکن , سرزندگی , حس مکان , محله امن و آرام , زیبایی