فضای سبز، راهکاری برای تامین آسایش نوری پارک های محله ای

ضرورت وجود فضای سبز در دنیای امروز امری انکار ناپذیر است. استفاده از گیاھان به منظور کنترل انواع آلودگی ھای محیطی از قبیل: ھوا، صوت، نور و ... بسیار مورد توجه قرار گرفته است. گیاھان با ساختار منحصر به فرد خود علاوه بر زیبایی در منظر، قادر ھستند در تعدیل اقلیم ھر منطقه موثر واقع شوند. از جمله مھمترین کارایی فضای سبز، کنترل نور ساطع شده از بزرگترین منبع نوری، یعنی خورشید است. افزایش تشعشعات خورشیدی در یک منطقه موجب افزایش انعکاس ھای نوری، چشم زدگی و ایجاد انواع ناراحتی ھای چشمی می شود. از طرف دیگر، کم بودن تشعشعات خورشیدی موجب تاریکی و بی روحی محوطه ھا و خستگی چشم و کاھش کیفیت عملکردھایی صورت گرفته در آن فضا می شود این پژھش در تبیین چارچوب تحقیق با روش توصیفی و با بررسی اسناد و منابع در دسترس در زمینه تغییرات فصلی و روزانه تابش خورشید، از یک طرف و ارزیابی رفتار گیاھان و خصوصیات موجود در آن ھا مانند رنگ، ارتفاع، خزان پذیری و تراکم، مکان قرار گیری و نحوه مھار تابش خورشید با گیاھان، متناسب با نیازھای بیولوژیکی و بینایی انسان، از طرف دیگر سعی کرده که آسایش نوری و محدوده آسایش را رایه نماید. این نوشتار با مطالعات میدانی در یک پارک محله ای واقع در اقلیم مرکب و چندگانه سعی بر آن داشته است که نیاز نوری ھر فضا در این پارک را متناسب با تغییرات فصلی تامین کند. این مطالعه سعی در ارایه راھکارھای مناسب جھت دستیابی به آسایش نوری می باشد.

Keywords:

نور , آسایش , گیاهان , فضای سبز , پارک