با توجه به اهمیت مسیله
خرابی پیشرونده در سازه های شبکه دو لایه فضا کار، ضروری است در هنگام طراحی این نوع سازه های تدابیر خاصی برای پیشگیری از خطر وقوع
خرابی پیشرونده اتخاذ شود. یکی از روش های بسیار مناسب و مقبول برای طراحی مقاوم در برابری خرابی پیشرونده، استفاده از
روش مسیر جایگزین است. در این روش اجازه وقوع خرابی موضعی اولیه به سازه داده می شود ولی در عین حال مسیرهای جایگزین انتقال بار طوری فراهم می شوند که خرابی موضعی اولیه جذب شده و از انتشار آن در سازه و به تبع آن خرابی کلی سازه جلوگیری شود. ناگهانی بودن خرابی موضعی اولیه، خود می تواند منجر به اثرات دینامیکی شدیدی شود که در ارزیابی واکنش خرابی سازه باید مد نظر قرار گیرند. روش مزبور با در نظر گرفتن ماهیت استاتیکی خطی و غیر خطی پدییده می تواند رفتار خرابی سازه و نیز خطر وقوع
خرابی پیشرونده در سازه را به نحو واقع بینانه ایی ارزیابی کند.