بررسی تاثیر طرح هندسی و مشخصات سطح روسازی بر احتمال وقوع پدیده هیدروپلانینگ

کنترل وسیله نقلیه و ایمنی فرود هواپیما تا حدود زیادی به خصوصیات سطح روسازی بستگی دارد. در صورت خشک بودن سطح، اصطکاک بین لاستیک و روسازی معمولا زیاد است. اما در آب و هوای سرد و طوفانی (مرطوب)، آب قرار گرفته در سطح روسازی مخصوصا زمانی که میزان آن بیش از مجموع ظرفیت زهکشی آج لاستیک و خلل و فرج موجود در سطح روسازی باشد، سبب تشکیل گوه ای از آب در جلو لاستیک شده و این گوه با وارد آوردن یک نیروی بالابر هیدرودینامیکی به لاستیک، چرخ وسیله نقلیه را از سطح روسازی جدا کرده و پدیده هیدروپلانینگ رخ می دهد. به جدا شدن چرخ وسیله نقلیه از سطح روسازی توسط غشایی از آب، هیدروپلانینگ گفته می شود. در صورت وقوع این پدیده، راننده قادر به کنترل و هدایت وسیله نقلیه خود نخواهد بود و احتمال برخورد بین وسایل نقلیه و به دنبال آن شکل گیری تصادفات وجود خواهد داشت. در روند فاز طراحی پروژه، مهندس طراح می بایست با در نظر گرفتن شیب های عرضی و طولی مناسب، رویه های با بافت سطحی مناسب، و همچنین حذف نواحی با پتانسیل جمع شدگی آب برای استقرار قوس های افقی و قایم، از شکل گیری نواحی آبگرفته در سطح روسازی جلوگیری نماید. عمق آب، طرح هندسی، مشخصات سطح روسازی و زهکشی آن از جمله مهم ترین عوامل تاثیر گذار بر احتمال وقوع هیدروپلانینگ می باشند که با کنترل هر کدام از این عوامل می توان از وقوع این پدیده جلوگیری کرد. در این مقاله ضمن معرفی کامل پدیده هیدروپلانینگ به بررسی تاثیر موارد فوق بر آن و همچنین راه های کنترل و کاهش این پدیده بر اساس تحقیقات انجام شده توسط محققین و سازمان های مختلف پرداخته می شود.

Keywords:

پدیده هیدروپلانینگ , لاستیک , طرح هندسی , سطح روسازی