شناخت و نگرشی تحلیلی بر معماری زاهدان کهنه در جنوب شرق ایران (دوره اسلامی)

معماری سنتی ایران همواره از دیرباز مورد توجه وخوشایند مردم بوده و در جای جای ایران نقش بسزایی را ایفا نموده است. همانطور که می دانیم معماری ایران سه دوره پیش از تاریخ،دوره تاریخی و دوره اسلامی را پشت سرنهاده است. هریک از این دوره ها دارای ویژگی های منحصربه فردی است که آن را خاص و مورد توجه همگان قرار داده است. در دوره اسلامی آثار بسیار زیادی به جا مانده که درخور بررسی می باشند از جمله این آثار به جا مانده ، محوطه زاهدان کهنه است. شهر تاریخی زاهدان کهنه، علی رغم اهمیت و عظمتی که در طول دوران حیات خویش داشته است، کمتر مورد توجه محققان، مورخان و باستان شناسان دوران اسلامی قرارگرفته و عدم آگاهی از هویت واقعی و محتوی تاریخی زاهدان کهنه، آشکارا بر این حقیقت گواهی می دهد که حق پژوهش و تحقیق درباره این شهر مهم تاریخی ادا نشده وبقایای بر جای مانده از این شهر هم چنان باید چشم امید به حضور باستان شناسانی داشته باشند تا غبار خاموشی و سکوت را از پیکره ی فرسوده ی آن بزدایند . می توان بیان داشت داشت که هیچ یک از محوطه های تاریخی دوره اسلامی ، عظمت و وسعت زاهدان کهنه را ندارند. در این مقاله سعی بر این شده است که علاوه بر معرفی این محوطه تاریخی،یه بررسی و تحلیل آن پرداخت و معماری وعظمت آن را به نمایش گذاشت.

Keywords:

سیستان , معماری سنتی , زاهدان کهنه , معماری اسلامی