ارزیابی سیاست ها و راهکارهای پیشگیری از توسعه بافت نابسامان شهری(مطالعه موردی: منطقه 20 شهر تهران)

قرارگیری بافت های فرسوده شهری و سکونتگاه های غیر رسمی در درون یا اطراف شهرها باعث تشکیل بافت های می شود که هیچ تناسب و هماهنگی از منظر کالبدی و اجتماعی با بافت های اصلی شهر ندارد، اینگونه بافت ها، بافت های نابسامان شهری نام دارند بافت های نابسامان شهری بازتاب کاستی ها و نارسایی های سیاست ها دولتی و بازار رسمی محسوب می شود که باعث به مخاطره افتادن محیط زیست و تحمیل هزینه بیشتر برای حل مشکلات در بر خواهد داشت در این راستا دشت های جنوبی، غربی و شرقی تهران با توجه به پایین بودن نرخ مسکن در این بافت ها با تجمعی از اقشار کم در آمد و فقیر روبرو هستیم که سکونت در این بافت ها زمینه مناسبی برای بروز آسیب های اجتماعی می باشد. از سوی دیگر پایین بودن سطح اقتصادی ساکنین منطقه و عدم توانایی آنها در بازسازی مسکن و محلات خود و همچنین عدم اختصاص بودجه کافی به سازمانها و مجریان طرحهای نوسازی و بهسازی شهری و وجود روند طبیعی فرسایش ساختمان ها و محلات نیز باعث گسترش و توسعه بافت های نابسامان شهری در محدوده شهر تهران بالاخص شهرری گردیده است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی سیاست ها و راهکارهای پیشگیری از توسعه بافت نابسامان شهری در منطقه 20 شهرداری تهران می باشد. برای رسیدن به این هدف به مصاحبه با مدیران شهری و کارشناسان مجرب شهرداری و نمونه گیری از طریق فرمول کوکران و تدوین پرسشنامه بر اساس تست لیکرت و تکمیل آن از شهروندان پرداخته و سپس به تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده با استفاده از نمودار و جداول فراوانی مطلق و نسبی و اجرای آزمون خی دو به بررسی میزان تحقق اهداف طرح های بهسازی و نوسازی شهری در محدوده منطقه 20 شهر تهران پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می دهد چنانچه در این منطقه تدابیر پیشگیرانه بکار بسته نشود و اقدامات دولت در زمینه بهسازی و نوسازی مقطعی و بدون توجه به ابعاد اجتماعی باشد، شاهد رشد این نواحی و بغرنج شدن مشکلات آنها خواهد شد.

Keywords:

شهر , بافت نابسامان , بافت فرسوده , منطقه 20