با گسترش روزافزون روسازی های بدون بالاست، در ایران نیز در سایه اولویت یافتن توسعه حمل و نقل ریلی در شهرها، استفاده از این روسازی ها در حال گسترش است. اما مسیر
انتخاب نوع دال خط در کشور، مسیری کانالیزه و فنی نیست. این
انتخاب وابسته به عواملی است که ضرورتاً می باید در کنار یکدیگر در
انتخاب دال خط لحاظ شوند، اما در ایران در میانه شتاب برای توسعه این خطوط، از نظر دور می مانند. هدف این تحقیق
انتخاب دال خطی است که در
انتخاب آن بر اساس شرایط موجود ایران، پارامترهایی نظیر موارد فوق در کنار آنالیز اقتصادی، در نظر آورده شود. در این مقاله بیانی از مراحل شش گانه
انتخاب روسازی بدون بالاست بهینه برای ایران ارائه شده است. در مرحله نخست مطالعه، با بررسی و ارزیابی بیش از 30 نوع از انواع روسازی های بدون بالاست مورد استفاده در راه آهن های شهری و بین شهری دنیا و ایران و طبقه بندی های موجود، یک طبقه بندی بر اساس اجرای روسازی های بدون بالاست ارائه شده است. جستجو در این طبقه بندی و
انتخاب گزینه های برتر روسازی های بدون بالاست، مرحله دوم مطالعه است که منجر به
انتخاب سه سیستم SHINKANSEN، RHEDA MRT و کوپلاژ مدفون گردید. مرحله سوم تحقیق مشتمل بر تعیین بیش از 20 پارامتر مقایسه ای بر اساس مطالعات میدانی و تئوریک است. گام چهارم را
انتخاب متد مقایسه ای میان پارامترها و سپس روسازی ها با لحاظ مجموعه پارامترها، شکل داده است. در این مرحله، روش AHP،
انتخاب و مورد استفاده قرار گرفته است. در مرحله پنجم گزینه های برتر بر اساس اصول حاکم در مدل AHP، به کمک نرم افزار Expert Choice، امتیاز دهی شده است. در مرحله نهایی با بکار گیری ارقام حاصل شده از آنالیز اقتصادی عمومی روسازی های برتر، شاخص نهایی در هر یک از روسازی های امتیاز بندی شده، محاسبه گردیده و نهایتاً
روسازی بدون بالاست بهینه برای شرایط ایران که RHEDA MRT می باشد معرفی شده است.