آراستن و تزیین همواره از علایق بشری بوده است. در آثار پیش از تاریخ تا به امروز نقشپردازی در صنایع هنری گوناگون از جمله در معماری نمود یافته است. در هر دوره و هر منطقه حسب شرایط اجتماعی، محیطی و تاریخی تمایلاتخاصی در
تزیینات وابسته به معماری دیده میشود. یکی از دوران شاخص در تاریخ ایران دروه قاجاریه است. در این زمان به دلیل مراودات اجتماعی با غرب سلایق جدیدی در ترکیب با سنتهای کهن و بومی مناطق ایران شکل میگیرد. اینتاثیرات در پایتخت بیشتر و در شهرهای مهم دیگر نیز نمود یافته است. استان مازندران به عنوان استان همجوار با تهران همانند بسیاری دیگر از مناطق ایران از این تاثیرات بی بهره نماد. در این راستا این پژوهش سعی در مطالعه
فنون هنری در آرایههای بناهای قاجاری شهرستان آمل، یکی از شهرستانهای مهم مازندران، دارد. هدف از این پژوهش شناخت
فنون هنربومی و بررسی تاثیرات مکتب تهران در آرایههای معماری منازل مسکونی
آمل در دوران
قاجار است. طبق تحقیقات به عمل آمده در این دوره ضمن استفاده از آجرکشی و بندکشی خاص منطقه با رنگهای متمایل به خاکستری شاهد استفاده گسترده از نقاشی روی گچ و گچبری به سبک فرنگی و هم با مضمامین کهن هستیم. همچنین به دلیل وفور چوب در منطقه پنجرههای چوبی با انواع گرههای تزیینی با
فنون جورچینی و مشبک مزین کننده این ابنیه میباشد.