آموزش کودکان دارای اختلال نوشتن

آنچه که کودکان با نیازهای ویژه در جامعه ی ایران از آن رنج می برند، در درجه ی اول کمبود امکانات و تسهیلات آموزش وتوان بخشی نیست، که مشکل اصلی آن ها و نگرش منفی و ترحم آمیز و در عین حال جهل آلود افراد جامعه است ؛ جهلی کهترس را به دنبال دارد و ناشی از فقدان شناخت کافی افراد از سوی دست اندکاران ذیربط است. از این رو، سرمایه گذاری اولیهو اصلی باید در جهت آگاه سازی افراد جامعه و تغییر نگرش های منفی آن ها باشد. این سرمای هگذاری باعث می شود تا در روندآموزش کودکان با نیازهای ویژه به شعارهایی مانند کمترین میزان محدودیت، موسسه زدایی، متعادل سازی و رویکرد آموزشتلفیقی جامه ی عمل پوشانده شود شمار دان شآموزانی که دچار برخی از مشکلات رفتاری یا تحصیلی هستند، قابل توجهاست. معلمان مدارس و والدین کودکان، غالبا برای حل مشکلات آنان از روش های قدیمی و گاه منسوخ کمک می گیرند کهعلاوه بر صرف انرژی و وقت فراوان نه تنها حاصل چندانی ندارد، بلکه ممکن است موجب خستگی و از دست رفتن علاقه یدانش آموزان و در نهایت افت تحصیلی آ نها شود. دانش آموزان زیادی وجود دارند که در درس دیکته دچار مشکل هستند وبه نسبت تعداد غلط هایی که مرتکب می شوند، نمرات کمتری دریافت می کنند. واقعیت این است که انواع اشتباه هایی کهکودک مرتکب می شود از یک نوع و سنجی نیستند تا بتوان با اتخاذ یک روش، همه ی آن ها را از بین برد و به پیشرفت ویاطمینان یافت. برای دستیابی به یک راه حل ساده و امیدوارکننده، بهتر است بعد از حصول اطمینان از عادی بودن هوشدانش آموز، اشتباه های متعدد دیکته های وی را از روی دفترش یادداشت کنیم، سپس علت یا علل آن ها را بیابیم تهیه ی یکبرنامه ی فردی شده ی سالانه برای دان شآموزان دارای اختلال دیکته نیز را هگشای این مشکل می باشد. هرچند کهیکپارچه سازی دانش آموزان دارای نیازهای ویژه در کلاس های عادی باید شامل یک برنامه ی آموزشی جمعی باشد و یا یکبرنامه ی فردی به آن ضمیمه شود. باید اعتراف کرد که شباهت های میان کودکان دچار مشکل یادگیری یا ناتوانی با دیگرکودکان بیشتر از تفاوت های میان آن هاست، این کودکان در عین حال که ممکن است نیازهای ویژه ای داشته باشند، نیازهایعمومی شان همانند سایر کودکان است. رویکرد جدید و پیشرو، یکپارچه سازی کودکان با نیازهای ویژه در کلاس های عادیمی باشد. زیربنای اعتقادی این رویکرد این است که اغلب دانش آموزانی که مشکل یادگیری دارند یا دچار ناتوانی هستند باحمایت های ویژه ی معلمان و نظام های حمایتی، توانایی این را دارند که در مدارس عادی تحصیل کنند و نیازی به جداسازیآن ها وجود ندارد. روش هایی که ویژه نامیده می شوند فقط فنون آموزشی اساسی و مناسبی هستند که با ظرافت و دقت بیشتربه کار می روند.

Keywords:

اختلال , آموزش , نوشتن , روانشناسی