مبانی فقهی مقابله با آلودگی هوا و صوت با تکیه بر قواعد فقهی

آلوده ساختن هوا و صوت از مصادیق بارز تخریب محیط زیست است و متاسفانه در سطح جوامع مختلف در حال گسترش می باشد. زیان های فراوان آلودگی هوا در زمینه های اقتصادی، سیاسی، سلامت و... باعث شده است امروزه این پدیده با عنوان دغدغه مشترک مورد توجه دولتها و سازمانهای بین المللی واقع شده و تمایل بهآموزه های ادیان در رفع این معضل جهانی بیشتر شود. دین اسلام به عنوان دین کامل و جامع بیشترین عنایت و توجه را نسبت به حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از تخریب آن داشته است. اهمیت برخورداری از هوای پاک و سالم بدانجاست که در قرآن کریم، از شهری که عاری از هر گونه آلودگی آب و هوا باشد به یاد شده و در روایات نیز یکی از مشخصه های شهر اسلامی، داشتن هوایی پاک و سالم یاد بلده طیبه عنوان کرده اند. علاوه بر این فقها نیز در کتب فقهی با حرام دانستن هر گونه تخریب و آلوده ساختن آب و هوا به ضرورت مقابله با این مشکل پرداخته اند. از جمله ادله و مبانی ایشان جهت مقابله با آلودگی هوا و صوت می توان به قاعده لاضرر، اختلال نظام، قاعده افساد فی الارض، مصلحت و عدالت اشاره کرد.

Keywords:

آلودگی هوا , قواعد فقهی , اختلال نظام , عدالت , مصلحت