آثار حقوقی تفویض اختیار در نظام حقوق اداری ایران

بسیاری از سازمان ها و ادارات امروزی، هنوز در پیچ و خم اداری چنان گرفتارند که فرصت بازنگری در امور و حل و فصل مسائل و مشکلات اداری را هرگز پیدا نمی کنند. تراکم کاروانباشته شدن پرونده های ارباب رجوع، پرداختن مسئولین به مسائل جزئی وغافل ماندن از نگاه سیستمی به سازمان ،موجب شده که روسا و مسئولین سازمان از انبوه کارهای روزمره خسته شوند و در پایان کار روزانه در فرط خستگی جسمی و روحی با تعداد زیادی نامه های بدون پاسخ راهی منزل شوند. تفویض اختیار در سازمان به مدیران این امکان را می دهد فارغ از مسائل جزئی فرصتی برای پرداختن به مسائل عمده بیابند و آنان را قادر می سازد تا وظایف اصلی خودشان را که عبارت است از پرداختن به مسائل آینده سازمان و پرورش مدیران آینده انجام دهند و خودشان را گرفتار مسائل روزمره نکنند. اما باید توجه داشت که تفویض اختیار انتقال صلاحیت نیست ،بلکه در حقیقت نوعی مسئولیت(صلاحیت) دو گانه است که به منظور ثبات امور عمومی در سازمان ها بوجود می آید. تفویض اختیار شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت نیست بلکه تمهید و تدبیری است که بوسیله آن مدیران موفق می شوند،ظرفیت کار خود را افزایش دهند ،بدون آنکه از مسئولیت قانونی آنان کاسته شود.مسئولیت تفویض شونده نیز مسئولیت مباشر خواهد بود . تفویض اختیار یک امر سازمانی است به همین جهت ،اختیار دهنده هرموقع لازم بداند آنرا لغو ویا محدود می کند. ضمن اینکه در واگذاری اختیارات رضایت گیرنده اختیار الزامی نیست. مرگ تفویض کننده نیز موجب ابطال ولغو اختیارات نمی شود.

Keywords:

تفویض اختیار , صلاحیت , مسؤلیت , حقوق اداری , مدیریت , سازمان