نماد گرایی در معماری مساجد نمونه ی موردی مسجد های شهر سقز

هنردر معنای اصیل و عام خود،حکمت معنوی است و هنر دینی با در امیختن با این حکمت معنوی تجلی یافته است.معماری،بدون تردید تنها به لحاظ عملکردی و فرمی حایز اهمیت نیست،بلکه نقش معماری در انتقالمفاهیم و تداعی معانی نیز جایگاه ویژه ای دارد.این مساله تنها به بررسی ارزش های زیبا شناختی فرمی محدود نبوده و در سطح معنایی بالاتری مطرح است . هیچ پدیده و محصول انسانی،عاری از مبانی فلسفی و فرهنگینمی باشد.موضوع انتقال مفاهیم خاصی چون:الهی بودن،جاوید ماندن یا محافظت انسان هاو موجودات فانی به دست نگهبانان نمادین را دربر می گیرد.در این پژوهش،موضوع تداعی و تکرار معانی و مفاهیم در معماریبناهای شاخص در محدوده ی منطقه ی کوهستانی غرب ایران )کردستان( و به طور اخص معماری مساجد شهر سقز مورد بررسی قرار گرفته است.در این جا ستون ها و سرستون های چوبی بناهای با کاربری مذهبی وگاه مسکونی،به منزله مکان مناسبی برای بیان باورها و اعتقادات بانیان آن ها انتخاب شده است.این مقاله در پی شناسایی ابعاد معانی،مبانی نظری و رابطه ی آن با مصادیق و نمونه های موردی ارایه شده است وبا دقت در فرمسرستون های مسجد ))دو مناره(( در شهر سقز ،همچنین بررسی سرستون های خانه ی پیرشالیار در منطقه یهورامان و چندین نمونه ی مشابه در همین محدوده ی جغرافیایی،ردپای نمادها و اساطیر باستانی را می توان شناسایی کرد.مقاله در پی مقایسه ی نگاره ی فروهر و شکل ابتدایی تر آن )قرص بالدار 1( با فرم سرستون های مورد مطالعه می باشد.

Keywords:

مسجد , سقز , سرستون , نماد , فروهر