بررسی ظرفیتهای آثار تاریخی در توسعه گردشگری نمونه موردی مجموعه بناهای صفویان در فرح آباد ساری

توسعه گردشگری از شاخصهای توسعه اقتصادی در میان ملل میباشد. بسیاری از کشورهای در حال توسعه بخش مهمی از فعالیتهای اقتصادی و تولیدی خود را به این امر اختصاص دادهاند. تقاضای روزافزون گردشگران و تلاش متولیان امر جهت جذب گردشگر از طریق جاذبههای مختلف فرهنگی، تاریخی، طبیعی، مذهبی، صنعتی، علمی و درمانی انجام میپذیرد. مجموعه تاریخی فرح آباد مربوط به دوران صفوی در مسیر شهرستان ساری به سمت دریای خزر دارای ویژگیهای فرهنگی، مذهبی، تاریخی و طبیعی در جذب گردشگری میباشد. اما در کمال تاسف با وجود گسترشهای فراوانی که در این خصوص در منطقه انجام یافته است، جاذبه تاریخی آن بسیار کمتر از جاذبه طبیعی منطقه به چشم آمده است.این مقاله با هدف بررسی ظرفیتهای گردشگری تاریخی از طریق مطالعه آثار تاریخی به جا مانده از دوره صفوی شامل مسجد چهار ایوانی، کاخ، پل و ... و بازیابی آن در این منطقه سعی در شناخت، به کارگیری و تقویت حداکثر توان منطقه در جذب گردشگر در همه فصول سال را دارد.طبق بررسیهای به عمل آمده آگاهی بخشی بومیان و ترغیب مسافران در فصول پرتردد، ایجاد موزههای مرتبط، برگزاری مراسمات خاص همچون جشنها و مسابقات و تولید برنامههای صدا و سیما در این محوطه تاریخی در شناساندن و بالابردن میزان جذب گردشگر موثر میباشد.

Keywords:

ظرفیت , آثار تاریخی , توسعه گردشگری , فرح آباد