تأملی در نقش آفرینی فرهنگ اسلامی ایرانی بر معماری بومی

فرهنگ اسلامی ایرانی که ریشه در آموزههای دین مبین اسلام دارد علاوه بر پرورش وجوه مادی و معنوی، فطرت انسان را نیز تقویت مینماید. هنر و معماری نیزکه ریشه در فرهنگ دارد اثربخشی را در لایههای ظاهری و باطنی ابنیه تاریخی طی قرون متمادی عرضه داشته است. همانگونه که میراث فرهنگی تبلوریاز دانش و بینش جامعه گذشته را با چنین بستری نشان میدهد. بازشناخت برخی مبانی فرهنگ اسلامی که در تولید و بهرهگیری از مصالح بومی و نیز درمعماری و شهرسازی که نقش تأثیرگذاری را در پایداری و ماندگاری ابنیه داشته است در رهگذری فرهنگی برای نسل امروز لازم و ضروری است تا آینده رابتوان با معرفت و درکی وسیعتر به پیش برد.. مقاله حاضر، بدنبال شناخت برخی وجوه فرهنگ اسلامی ایرانی و بازخورد این رفتار در جامعه است تا بتوان تأثیر آن را در بهرهگیری وکاربرد مصالحی پایداردر ساختمان سازی مشاهده نمود. روش تحقیق با استفاده از منابع کتابخانهای و مطالعات میدانی بوده که با رجوع به برخی ابنیه تاریخی شهر یزد به عنوان الگویی پایدار در معماری و شهرسازی ایران اطلاعات جمعآوری شده و سپس تجزیه و تحلیل میگردد. نتیجه تحقیق مشخص میکند؛ در فرهنگ اسلامی ایرانی، رفتا و باورهایی چون: صرفهجویی، محرمیت، احترام به طبیعت و ... نقشی تعیین کننده در انتخاب مصالحی پایدار برای ساخت ابنیه داشته است. همچنین با گذر زمان و ایجاد تحولات تاریخی دگرگونی در فرهنگ مردم ایجاد شده که در مواردی تفکرات وارداتی از جوامع غربی چون: تجملگرایی، تغییر در نگرش به طبیعت، اسراف، وابستگی و ... را در جامعه تغییر و ایجاد نموده است

Keywords:

فرهنگ اسلامی , مصالح بومی , معماری بومی