در دنیای کنونی، لجستیک نقش مهمی در ایجاد توسعه پایدار دارد. بر اساس مطالعات مرتبط بین المللی، بهبود و ارتقاء عملکرد لجستیک به عنوان یکی از اهداف مهم توسعه کشورها، طی سالیان اخیر، مطرح شده است. برای تبدیل شدن یک کشور به هابلجستیکی/ تجارت هم ویژگی های جغرافیایی و هم وضعیت زیر ساختهای لجستیکی از جمله طول مرزهای آبی، کریدورهای ترانزیتی و مانند آن، باید مدنظر قرار گیرد. ایران با توجه به اینکه مانند پلی میان قاره اروپا وخاورمیانه محسوب می شود، نقشمهمی در تبدیل شدن به یک
هاب لجستیکی و یک کشور ترانزیتی مهم می تواند در منطقه ایفا کند. در واقع بندر یک موتورتوسعه اقتصاد منطقه ای است، که در این راستا موجب افزایش میزان اشتغال، درآمد نیروی انسانی، دریافت های بازرگانی و مالیات منطقه ای می شود، در ضمن کشورها در حال رقابت ساخت بنادر کانتینری، و رقابت شدید در ایجاد وضعیت مازاد دربخش کانتینری هستند، و با توجه به موقعیت ژیواکونومیکی، وجود پتانسیل های بالقوه و وجود اکثر شیوه های حمل ونقل،همچنین وجود ناوگان دریایی و دسترسی به دریاهای آزاد، ترانزیت کالا و مانند آن، در صورت توجه مسیولان می تواند به یک درآمد مهم در سطح منطقه و فرامنطقه تبدیل گردد و درآمد حاصل از این صنعت می تواند به عنوان درآمد دوم کشور پس ازدرآمد نفتی یا حتی همپای آن مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله سعی شده است با مقایسه بنادر ترکیه و امارات و سنجش آنها نسبت به بنادر ایران و همچنین راهکارها و تجارب این دو کشور در راستای تقویت اقتصاد و رشد و توسعه پایدار استفاده شود