گذر زمان در سیرکلاسیون مسیر های پیاده رو مطالعه موردی پیاده رو های شهرستان اهر

همواره پیاده راه ها از عناصر مهم تشکیل دهنده فرم شهر بوده که در دهه های اخیر بیشتر از هر زمان مورد توجه قرار گرفته اند.شهربدون حضور پیاده و مردم ارزش نداشته و هویتی پیدا نمیکند و این عابرین پیاده هستند که سر زندگی،حیات و پویایی را به داخلشهرها انتقال میدهند.پس همواره شهر میبایست برای عابران پیاده و بر اساس نیاز ها و علایق انها طراحی شود تا شهروندان از حضورو استفاده در شهر و فضاها و مکان های شهری لذت برده و با ایجاد حس تعلق و خاطره انگیزی شهر را همچون خانه و دارایی خود به شمار بیاورند. این مقاله ارتباط بین حس گذر زمان و مسیر های پیاده رو در سطح شهرستان اهر را مورد مطالعه قرار داده و میسنجد.روش شناسایی این پژوهش کیفی-تحلیلی و کتابخانه ای و میدانی که توسط نگارنده عکاسی شده است، میباشد. معیارهایی برای بهبود حس مکان با کمک پیاده رو تعیین شده است پوشش طبیعی گیاهی،تنوع و مرز بندی فضایی،اندازه ها،شیوه امیختگی بدنهها با گذر،تنوع بصری،یادمان ها و دریافت غیربصری،آرامش و آسایش، تعامل مردمی،کاربری ها،شیوه دسترسی به آن،با استفاده ازترکیب رنگها،ریتم،تکرار منظم و غیر منظم،با استفاده از نقوش و طراحی،نور،با این معیار های کیفی میتوان به ارزیابی پیاده روهای موجود در شهرها پرداخت و پیاده رو ها حرکت عابر پیاده را در فضاهای شهری تسهیل نموده و موجب میشوند عابر پیاده در فضاییامن و حتی بدون خودروها حضور یابد و موجب ارتقای تعاملات اجتماعی در فضای شهری شود.بنابراین با روش حس گذر زمان درمسیر های پیاده رو های شهری میتوان به این گفته ها کمک بسیاری کرد تا عابران در کنار حس آرامش حس امنیت نیز داشته باشند.پسبنابراین سیرکلاسیون مسیرهای پیاده رو چه در شب و چه در روز برای ادامه ی حیات ضروری میباشد که با کمک از حس گذر زمان راه کار هایی را برای پیاده رو های شهرها و شهرستان اهر در این پژوهش پیشنهاد میکنیم.

Keywords:

حس گذر زمان , سیرکلاسیون مسیرها , پیاده رو , آرامش و آسایش , شب و روز , نظم و بینظمی , شهرستان اهر