انتخاب گزینه های بهسازی بافت فرسوده بر اساس توسعه ی میان افزا مطالعه موردی: بافت پیرامونی حرم مطهر رضوی

در سالهای اخیر با توجه به تحولات سریع علمی و فنی و به تبع آن دگرگونی در ساختار کالبدی ،اقتصادی و اجتماعی شهرها و همچنین مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت نوسازی واحیاء بافتهای فرسوده و ناکارآمد بیش از پیش مشخص می گردد. شکل گیری بافتهای شهری وتغییرات فیزیکی صورت گرفته در گذر زمان درواقع انعکاس و تصویری از مجموعه علل اجتماعی،اقتصادی، انسانی و طبیعی بوده که در یک قلمرو جغرافیایی ظهور و بروز پیدا مینماید. در طول دهه های اخیر اثر بخشی و تقابل عوامل اقتصادی - اجتماعی و جمعیتی بر یکدیگر ، ضمن تغییر در فضای ساخته شده شهری، نواحی اطراف را نیز در مقیاسی وسیع با سیمای کاملا0 جدید فضای کالبدی شهر افزوده و بدین ترتیب تعادل و پیوستگی سنتی فضای کالبدی و نقش عناصر مهم آن در هم شکسته شده است. همچنین سیاستگذاری های دوگانه و مغایر در احداث واحدهای مسکونی ارزان قیمت و گسترش روز افزون محدوده خدماتی شهرها باعث گردیده عملا0 محدوده بافتهای فرسوده که عمدتا0 در مناطق مرکزی شهرها واقع گردیده و از زیر ساختهای مناسبشهری نیز برخوردارند، از دید دست اندکاران وسیاست گذاران شده امر توسعه مسکن مخفی مانده و عملا0 به فراموشیسپرده اند. امروزه با توجه به اهمیت حفظ منابع طبیعی و کاهش آثار زیست محیطی توسعه بی رویه شهرها، توسعه میان افزا به عنوان یکی از رویکرد های شهرسازی مطرح شد. در نتیجه به جای گسترش افقی شهرها، رشد آن ها در محدوده موجود و با حداکثر استفاده از امکانات اراضی توسعه یافته واقع در محدوده شهر الویت دارد. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیق، از نوع روش های اسنادی-تحلیلی است. در گردآوری داده ها از نرم افزار (GIS ،(و هم چنین در تحلیل داده ها و اطلاعات از مدل فرایند تحلیل سلسله مراتبی ( AHP ( جهت رتبه بندی و الویت بندی مناطق نهایی، استفاده شده است. از یافته های پژوهش، تایید امکان کاربرد اصول توسعه میان افزا در بافت های شهری ما با توجه به شاخص های بومی تعریف شده و ارایه روشی جهت دستیابی به مناطق هایی با بالاترین پتانسیل برای این توسعه و رتبه بندی و ارزش گذاری آن هاست.