تاثیر مشارکت اجتماعی بر خلق فضای معماری

باتوجه به شرایط زندگی مردم جامعه و برخورد آنها با فضاهای سرپوشیده و نگاه استفاده ای آنها به فضا و نداشتن حستعلق خاطر به اکثر فضاهای عمومی و شریک ندانستن خود برای به وجود آوردن فضاهایی که در روزمره از آنها استفاده ویا زندگی می کنند این لحظه ها که بیشتر در حوزه ی عمومی و اوقات فراغت است متاسفانه کیفیت های خود را ازدست داده اند، و به دلیل مشارکت نداشتن خود افراد در ایجاد این فضاها، که ارتباط مستقیمی با کاربر دارند موجب بیرونق شدن و تکراری شدن فضاهای عمومی به خصوص در حوزه ی فراغت شده است. که می توان با بالا بردن کیفیتصورت های فراغتی و ایجاد تغییر نگرش جامعه بر فراغت و آگاهی دادن به مردم در راستای دگرگون کردن جامعه درسایه فضای معماری مناسب به این مهم دست یافت. فعالیت های فراغتی طیف وسیعی از فعالیت ها همچون هنری،فرهنگی، ورزشی، زیارتی، سمعی و بصری، استراحت و تفریح، روابط اجتماعی، ارتباط با طبیعت، مطالعه و فعالیت هایرایانه ای را در بر گرفته و هر کدام نیازمند بسترهای خاص خود می باشند. هدف اصلی پژوهش، بالابردن حس مشارکتدر ایجاد فضای معماری توسط فراغت است. این پژوهش سعی بر آن دارد تا فضاهای معماری ای که برای گذران اوقاتفراغت طراحی شده اند را به چالش بکشد، تا میزان مشارکت کاربر را در خلق فضای دلخواه و بیومورفیک (انسانشناسانه) را در اختیاری ترین و خود خواسته ترین لحظات زندگی اش یعنی اوقات فراغت بررسی کند. فراغت معماریرا نظامند می کند (در مقیاس یک ساختمان در شهر) کاربر را با نظم ها و قوانین فضای ساختمان آشنا می کند (تبدیلشهروند به کاربر فعال) و در نهایت ایجاد یک نظم نزدیک (نظم مکانمند) می کند. در آخر با تجربه ی انتخاب و کنش،توسط کاربر، کارت های بازی را تغییر می دهد و بستر خود را تحت تاثیر قرار می دهد.

Keywords:

مشارکت , اوقات فراغت , خلق فضا , حس تعلق , معماری