ارزیابی زیرساخت های الکترونیکی و شاخص های ICT به منظور تحقق شهر الکترونیک در شهر نیشابور

یکی از ویژگی های مهم عصر ما، شهر نشینی های گسترده، افزایش جمعیت شهرها و به تبع آن مشکلات و مسایل بسیاریاست که این شهر نشینی گسترده بر شهرهای امروزی تحمیل کرده است. همچنین نیاز شهروندان در زمینه ی خدمات رسانیروز به روز رو به افزایش است که زندگی شهری را با مشکلات فراوانی رو به رو کرده است. از طرف دیگر رشد و توسعه یتکنولوژی در دهه های اخیر بسیار شتابان بوده و تاثیر بسیار شگرفی بر تمام جوانب بشر گذاشته است. این دستاوردها چنان بازندگی مردم عجین شده است که رویگردانی و بی توجهی از آن اختلال عظیمی را در جامعه به وجود می آورد. بنابراین بهمنظور از بین بردن این مشکلات شهری و و تامین رفاه مردم از طریق ایجاد محیطی بهتر، سالم تر، آسان تر، موثرتر و دلپذیرتر،لازم است که فناوری اطلاعات و ارتباطات را، هرچه بیشتر بشناسیم و در امور زندگی خود وارد کنیم. بنابراین بررسی زیرساختهای الکترونیکی و فناوری های اطلاعات و ارتباطات شهری به عنوان اولین قدم در جهت تحقق شهر الکترونیک نیشابور ضروریمی باشد و از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش ابتدا به پراکندگی شاخص های فناوری اطلاعات و ارتباطات درمناطق 5 گانه ی شهر نیشابور با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس و ضریب اختلاف پرداخته شده و سپس با استفاده ازمدل TOPSIS به سطح بندی مناطق از نظر برخورداری از شاخص های فناوری اطلاعات و ارتباطات پرداخته شده. نتایج نشانداد که بین مناطق مختلف شهر نیشابور از نظر پراکندگی شاخص های فاوا تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به ضریب اختلافپراکندگی شاخص ها در مناطق مختلف شهر نیشابور وضع نامتعادلی دارد.

Keywords:

فناوری اطلاعات و ارتباطات , شهر الکترونیک , مدل TOPSIS , شهر نیشابور