تحلیل راهبردی بافت فرسوده؛ راهکار حفظ چشم انداز و طرح پیشگیرانه تخریب بافت مرکزی شهر ساوه

اهمیت مراکز شهر ها به عنوان قلب و نقطه عطف یک منطقه مهم به ادوار و زمان های گذشته می رسد. مراکز شهرها با سابقه قدیمی، بهدلیل مرکزیت جغرافیایی، سهولت دسترسی، مرکزیت ثقل اقتصادی و ویژگی های تاریخی_فرهنگی دارای پتانسیل بالقوه بالایی می باشند.در دوره تحولات جدید شهرنشینی ،مراکز تاریخی شهرها در معرض تاثیرات نامطلوب توسعه شهری قرار گرفته اند؛ چنانکه پیامدهای اینموضوع را در سیمای شهرهای تاریخی و بویژه شهرهای تاریخی ایران، به روشنی می توان دید.یکی از این مراکز شهری با چنین مشخصه هایی مرکز شهر ساوه می باشد. بافت هسته مرکزی این شهر که زمانی مایه افتخار و مباهاتشهر بوده اند، در حال حاضر در معرض تخریب و فرسایش قرار گرفته اند. این مناطق به دلایل مختلف از جمله کمبود پارکینگ، ارزان بودناملاک و خانه های قدیمی و همچنین هزینه های کلان نگهداری محدوده تاریخی،تعریض کردن خیابان ها و معابر شهری مورد تخریب وکم توجهی قرار گرفته اند و مدام در حال تخریب و ساخت و سازهای جدید هستند.هدف اصلی این تحقیق با توجه به وسعت دامنه تخریب در بافت مرکزی شهر ساوه، بررسی و تحلیل در علل تخریب بافت فرسوده در شهرساوه می باشد. در همین راستا، تحقیق حاضر به ارایه راهکارهای مناسب در جهت جلوگیری از تخریب بافت فرسوده مرکزی شهر ساوه وهمچنین ارایه راهبرد های پیشگیرانه در این زمینه خواهد پرداخت. در این راستا با ارایه کاربری های جدید در بافت تاریخی، مرمت بهموقع بخش های آسیب دیده ،ایجاد ساخت و سازهای متعارف و همگون می توان اقدامات پیشگیرانه ای را در جلوگیری از تخریب بوجود آورد.

Keywords:

بافت تاریخی , مراکز شهری , الزامات شهرسازی جدید , ساماندهی بافت سنتی