بررسی مناسب بودن مکان چاه بهرهبرداری کشاورزی با استفاده از پارامترهای هیدرولوژیکی آبخوان (مطالعه موردی: آبخوان داراب)

به رغم اهمیت انکار ناپذیر منابع آب در حیات بشر، متاسفانه عدم برنامهریزی صحیح جهت بهرهبرداری، منجر به کاهش روز افزون این منابع گردیده است. این منابع عمدتا از طریق چاههای عمیق و نیمه عمیق، چشمهها و قنوات مورد بهرهبرداری قرار میگیرند. پیشینه بهرهبرداری از آبهای زیرزمینی تا حدود زیادی به پیش از درک منشا ء محل قرارگیری در زیرزمین و جریان آب در آنها مربوط میگردد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی وضعیت موقعیت استقرار چاههای بهرهبرداری محدوده مطالعاتی داراب میباشد . پس از جمعآوری اطلاعات مورد نیاز از قبیل دادههای هواشناسی ، هیدروژیولوژیکی، هیدرولیکی و زمینشناسی، با تهیه مدل مفهومی، معرفی شرایط مرزیو اجرای مدل، ضرایب هدایت هیدورلیکی ( k و ) قابلیت انتقال آبگذری آبخوان ( T ( بدست آمد و با کمک نقشههای ضخامت آبخوان دشت داراب و مقادیر k و T ،طی استقرار مکان چاههای عمیق و نیمه عمیق و گسلهای منطقه روی نقشه ضریب قابلیت انتقال، مشاهده شد، خیلی از چاههای عمیق و نمیه عمیق در مناطقی قرار گرفته شده که دارای مقادیر بالایی از T میباشد و این حاکی از انتخاب درست محل چاهها است. ولی برعکس، در قسمتهای شرقی و مرکزی دشت به دلیل پایین بودن میزان قابلیت انتقال، علی رغم هد بالایی که توسط کوههای اطراف و گسلها تامین شده است، به نظر میرسد احداث چاه مناسب نباشد.

Keywords:

آب زیرزمینی , داراب , هدایت هیدورلیکی , قابلیت انتقال