ارزیابی مقاومت برشی خاک – ژئوگرید در بررسی پایداری خاکریز مسلح

استفاده از ژئوسینیتیک ها برای تسلیح خاک در طی سه دهه گذشته و در حال حاضر به خوبی در ساخت سازه های خاکی پذیرفته شده است. ژئوسینتتیک ها در خیلی از سازه های خاکی از جمله دیوارهای حائل، شیروانی ها، خاکریزی روی خاک های نرم، خاکریزهای عمودی و شالوده های خاکی مسلح استفاده می شود. بکارگیری مسلح کننده ها نیروی مقاومت را در توده خاک از طریق تامین نیروی کششی افزایش، تغییر شکل های افقی را کاهش و متعاقبا پایداری کلی را در سازه های خاکی افزایش می دهد. در تمامی موارد بکارگیری ژئوسینتتیک ها نه تنها یک راه حل مهندسی بلکه یک راه حل اقتصادی نیز می باشد. تعیین هرچه دقیقتر پارامترهای مقاومتی سطح تماس ژئوسینتتیک- مصالح خاکی (زاویه اصطکاک سطح تماس "δi" و چسبندگی "Ci") برای طراحی سازه های خاککی حائز اهمیت بسیار می باشد. نحوه اندرکنش ژئوسینتتیک- خاک طی سه دهه اخیر هم بصورت تئوریک و هم تجربی مطالعه شده، اما کما کن رفتار سطح تماس ژئوسینتتیک- خاک به صورت پیچیده باقی مانده است. برای ارزیابی تجربی اندرکنش ژئوسینتتیک- خاک آزمایش برش مستقیم مقیاس بزرگ (30*mm30) و آزمایش بیرون کشش استفاده میگردد. آزمایش برش مستقیم برای مصالح ژئوسینتتیک از سال 1991 توسط موسسه (ASTM( D5321 بصورت استاندارد در آمده در حالی که آزمایش بیرون کشش هنوز با وجود راهنمایی های مناسب توسط ASTM بصورت استاندارد در نیامده است. در این مطالعه آزمایش های برش مستقیم مقیاس بزرگ جهت ارزیابی مقاومت برشی ژئوگرید- خاک انجام شده که نتایج آزمایش ها با نتایج روش محاسباتی مقایسه گردیده که تطابق خوبی را نشان می دهد.

Keywords:

ژئوسینتتیک , خاکریز مسلح , مقاومت مقاوم , برش مستقیم , آزما یش بیرون کشش