نگاهی به نکات روانشناسی تربیتی در اشعار مولوی

طی سالهای اخیر پژوهش های زیادی در حوزه میراث علمی و ادبی ایران اسلامی صورت گرفته ، در این میان روانشاسی نیز یکی از علومی است بواسطه آن می توان تاثیر متقابل افراد بر یکدیگر را بررسی کرد.تحلیل های روانشناختی نیز از مسایل مطرح شده در این علم می باشد که به دلیل اهمیت و جایگاه ویژه آن در روابط انسانی در مطالعات جدید نیز مورد توجه قرار گرفته است . از گذشته تا کنون علما ، دانشمندان و شاعران برای آموزش مسایل روانشانسی به عموم مردم زمان خون روش هایی از جمله سخنرانی ، نگارش کتاب و سرودن شعر را بکار برده اند ، در میان این روش ها در کشور ایران و با توجه به خصوصیات و روحیات ایرانی ، شعر جایگاه ویژه ای داشته و می توان گفت علاوه بر شاعران ایرانی سایر بزرگان نیز به سرودن شعر علاقه داشته و ابیاتی از خود به یادگار گذاشته اند . در این میان آثار شاعر و عارف بزرگ ایرانی جلال الدین محمد بلخی معروف به مولوی در خصوص نگرش و اشاره به نکات روانشناسی رنگ و بویی خاص دارد که موجب شده به شهرتی جهانی دست یابد . در این مقاله سعی شده است علاوه بر تبیین علمی ابعاد این موضوع روانشاسی، به بررسی نظرات شاعر و عارف بزرگ ایرانی ، مولوی بعنوان یکی از دانشمندان بزرگ ایرانی در این خصوص بپردازد. و آموزه های مولانا را همچون یک مکتب تربیتی و مبانی فلسفی، دینی، تربیتی و علمی آن مورد بررسی قرار دهد.

Keywords:

روانشناسی , مولوی , شعر ,