تاثیر رویه های مختلف فعال سازی غشا بر عملکرد پیل سوختی پلیمری

فرآیند آمادگی غشا همواره برای فعال سازی پیل های سوختی غشا پلیمری تازه ساخت احتیاج است. این فرآیند به نام رام کردن نیز نامیده می شود، که شامل یک دوره رشد نهفته جهت فعالسازی و رسیدن به بیشینه کارایی می باشد. در طول این دوره فعالسازی، کارایی غشا طبیعتا بتدریج افزایش یافته تا به نقطه یکنواخت و صاف بدون رشد می رسد. بسته به نحوه مونتاژ غشا الکترود این فرآیند ممکن است از ساعت ها تا روزها زمان ببرد. با توجه به مصرف سوخت هیدروژن و افزایش هزینه فرآیند، شتاب دادن این فرآیند در زمان بهینه با ارزش خواهد بود. در این مقاله مروری به پروتکل های انتشار یافته در مورد فعالسازی و متودهای آمادگی غشا برای تک سل و استک پرداخته می شود. و تاثیر پارامترهای عملیاتی بر فعالسازی با دقت بررسی می شود. نتایج نشان می دهد که دماهای بالاتر برای دستیابی به کارایی بهتر تاثیرگذارتر است. توقف در حالت ولتاژ مدار باز و افزایش تعداد گام های ولتاژ در شتاب دادن رویه فعال سازی موثر نیست. از سوی دیگر، افزایش فرکانس گام ها اگرچه موجب کاهش زمان فعال سازی می شود ولی سریعا باعث کاهش عملکرد پیل خواهد شد. اگرچه اعمال این روش های فعال سازی بطور جدی در میکروساختار فراهم آوری غشا تاثیرگذار است و در نتیجه آن در رفتار طولانی مدت و دوام پیل موثر است.

Keywords:

روش های فعالسازی , پیش فرآوری , کارایی , پیل سوختی پلیمری