ارزیابی سناریوهای حمل ونقل کم کربن شهر مشهد با استفاده از رویکرد جاپای بوم شناختی

این مقاله با هدف ارزیابی وضعیت انتشار کربن حمل ونقل شهر مشهد تلاش دارد با تدوین سناریوهایی تا سال1404 و مقایسه آنها، بهترین سناریو را به منظور کاهش اثرات مخرب زیست محیطی آلاینده های بخشحمل ونقل در کلانشهر مشهد تعیین کند. روش مورد استفاد در این پژوهش، جاپای بوم شناختی است که رابطه بین میزان مصرف و تولید ضایعات به وسیله انسان ها و جذب ضایعات به وسیله طبیعت را مشخص می کند. در حال حاضر ساکنین مشهد با مصرف انرژی حدود 35 میلیون گیگاژول در بخش حمل ونقل جاپای بوم شناختی معادل 0/11 هکتار برای هر فرد تولید می کنند؛ درحالیکه سرانه زمین اختصاص یافته به حمل ونقل0/0029 می باشد و این نشان می دهد مشهد به اراضی پشتیبانی تا 10 برابر بزرگتر از وسعت کنونی شهر برای مصارف حمل ونقل و تصفیه کربن ناشی از آن وابسته است. مقایسه اثرات اکولوژیک حمل ونقل در سه سناریو ارایه شد ، نشان می دهد که سناریوی سوم با ردپای بوم شناختی معادل 0/004 هکتار به ازای هر فرد، مطلوب ترین سناریو برای کاهش جاپای بوم شناختی تا 10 سال آیند است. ولی برای دستیابی به سطح مطلوبیاز حمل ونقل کم کربن و پیشگیری از عواقب زیست محیطی ناشی از افزایش تقاضای سفر در چشم اندازکلانشهر مشهد، نباید از تاثیرات دیگر سناریوها چشم پوشی کرد.

Keywords:

جاپای بوم شناتتی , سناریوهای حمل ونقل کم کربن , شهر مشهد