تاثیر محافظه کاری مشروط بر کاهش ریسک ورشکستگی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

این پژوهش روابط موجود در میان حسابداری محافظه کارانه و ریسک ورشکستگی را مورد بررسی قرار می دهد، که محافظه کاری سبب افزایش اموال و پول نقد و ورشکستگی به عنوان شرایطی که در آن پول نقد به میزان کافی وجود ندارد.تبعیت می کند، بنابراین تیوری حسابداری حاکی از وجود رابطه بین این دو مقوله است. در این پژوهش از طبقه بندی محافظه کاری مشروط و از مدل پیش بینی ورشکستگی آلتمن که طیفی از احتمال ورشکستگی را ارایه می دهند استفاده شده است. اینمطالعه محافظهکاری شرطی حسابداری و ریسک ورشکستگی در قلمرو زمانی بین سال های 1389 تا 1393 در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، مورد آزمون قرار میدهد. با استفاده از اطلاعات صورت های مالی 156 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردید و با بهره گیری از روش تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره نتایج به دست آمده در این تحقیق حاکی از این است که با توجه به نتایج و غیرمعنادار بودن ضریب رگرسیونی مربوط به تغییر ریسک ورشکستگی، در این مدل اثر معناداری بر محافظهکاری شرطی نداشته است. محافظهکاری شرطی موجب کاهش ریسک ورشکستگی می شود و در واقع محافظهکاری شرطی که ناشی از رویههای گزارشگری مدیریت و واکنش نامتقارن او در قبال شناسایی زیان ها و سود های تحقق نیافته است بر ریسک سرمایه گذاری تاثیر گذار است و منجر به کاهش ریسک ورشکستگی می شود.

Keywords:

محافظه کاری حسابداری , محافظهکاری شرطی , ریسک ورشکستگی , مدل آلتمن