بررسی جمع آوری روان آب های وارده به حوزه کارون و نقش آنها در بهره برداری بهینه به هنگام خشکسالی

آگاهی از توزیع زمانی و مکانی جریان در برنامه ریزی و مدیریت منابع آب از اطلاعات مهم و مورد نیاز می باشد. مولفه های اصلی جریان یکی رواناب مستقیم (بخش سیلابی جریان) و دیگری مولفه دبی پایه می باشد که بوسیله بارش مستقیم باران یا ذوب برف حاصل می گردند. حوزه کارون به عنوان یکی از حوزه های آبریز اصلی ایران حوزه ای برفگیر بوده و سهم عمده ای را در آبدهی جریان های سطحی کشور بصورت جریان سیلابی و آبدهی پایه دارا می باشد. در این تحقیق در هر کدام از زیر حوزه های رودخانه کارون آبدهی و تغییرات آن مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه این بررسی نشان می دهد که آبدهی هم در مقیاسه ای زمانی و نیز در سطح حوزه های مختلف تغییرات زیادی داشته، بطوری که تولید جریان در زیرحوزه های مختلف متفاوت بوده و دامنه وسیعی را تشکیل می دهند. نوسانات فصلی و سالانه جریان زیاد بوده بطوری که دامنه نوسانات سالانه تا سه و نیم برابر بوده و بخش قابل توجهی از جریان در سال های تر از دسترس خارج می شود. این در حالی است که نسبت به میانگین در بیش از 50 درصد دوره کمبود جریان وجود دارد. با این دامنه نوسانات پیشنهاد می شود در برنامه ریزی منابع آب در چنین حوزه هایی انتقال بین سالی را مد نظر قرار داده و از منابعی که در سال های تر از دسترس خارج می شود برای سال های خشک استفاده نمود.

Keywords:

کارون , روان آب , خشکسالی , بهره برداری