جذب سطحی بوتیریک اسید از محیط آبی با استفاده از تفاله چای

هدف از این پژوهش، بررسی امکان استفاده از تفاله چای به عنوان جاذبی طبیعی برای حذف بوتیریک اسید از محیط های آبی در سیستمناپیوسته است و اثر پارامترهای مهم نظیر زمان تماس، مقدار جاذب، دما و غلظت اولیه اسید مورد بررسی قرار گرفت. زمان تعادل برایتفاله چای 20 دقیقه تعیین گردید. نتایج نشان داد که با افزایش دما و افزایش غلظت اولیه اسید، درصد حذف کاهش یافته و با افزایشمقدار جاذب، درصد حذف افزایش یافته و مقدار بهینه جاذب 8 / 3 گرم برای 84 درصد جذب بوتیریک اسید (برای 40 میلی لیتر از محلول)به دست آمد. مدل های همدمای جذب نظیر لانگمویر و فروندلیچ جهت آنالیز داده های تعادلی به کارگرفته شدند که همدمای لانگمویربیشترین انطباق را با داده های تجربی داشته و بیشینه ظرفیت جذب با استفاده از مدل لانگمویر 524 / 59 میلی گرم برگرم به دست آمد.برای توصیف سینتیک جذب، مدل های سینتیکی شبه مرتبه اول و شبه مرتبه دوم انتخاب شدند که مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم باداده های تجربی تطابق بیشتری داشت.

Keywords:

جذب سطحی , تفاله چای , بوتیریک اسید , همدماهای تعادلی