بازشناسی مفهوم هویت شهری در قالب تدوین مولفه های تاثیرگذار بر آن با هدف ایجاد افق های جدید در راستای احیاء بافت های فرسوده شهری

شهر به عنوان بستری ، جهت رشد و تکامل مظروف خود (انسان) ، همواره از دو جنبه ساختار فیزیکی و ساختار اجتماعی - اقتصادی قابل بررسی است . زیست انسان درون کالبد شهر صورت می گیرد و همواره به نوعی از آن متاثر است . در این بین آنچه از علم شهرسازی انتظار می رود ، فراهم ساختن محیطی سرزنده و پویا است ، که تجلی ساز فرهنگ ، هنر تمدن و آداب و رسوم یک ملت است . توجه به شهر ، تنها از بعد فیزیکی آن ، طراحی شهری را تنها محدود به خیابان ها و دسترسی هایی می کند ، که میان انسان ها حد و مرز مشخص کرده و روابط را از هم می گسلد ، در حالی که یک شهر را ساکنین آن ساخته و تعریف می کنند . بنابراین افکار ، روابط ، اعمال و احوالشان بر هویت ، مسیر شکل گیری و رشد کالبدی شهر ، تاثیرگذار است . مطالعات صورت گرفته نشانگر آن است که باهویت بودن آثار معماری گذشته حاصل بازتاب ارزش های انسانی در ساحت معماری است اما ، نباید ساخت دوباره بناهایی به شکل آثار معماری سنتی را با ساخت معماری باهویت یکی دانست . چرا که معماری سنتی مطابق با نیازهای دوران سنتی بوده است . برای احیای هویت در دوران معاصر می بایست نیازهای مادی و معنوی مخاطب رابازشناسی کرد، محیط را با تمام ویژگی های اقلیمی و محیطی آن شناخت و با تکنیک ها و فناوری های موجود آشنایی پیدا کرد. چرا که مجموعه این شناخت ها ، مکشوفات و لحاظ کردن آنها در فرآیند طراحی، هویت معماری پیشرفته را به منصه ظهور می رساند؛ کیفیتی که با متجلی شدن در کالبد معماری، فضاهایی مطلوب و کارآمد را شکل می دهد و در عین حال به شکل گیری معماری همگرا در مقیاس شهری منجر می گردد . این پژوهش با هدف بررسی مفهوم هویت شهری به منظور تدوین مولفه های تاثیرگذار بر آن صورت گرفته است . روش تحقیق این مقاله کیفی ، توصیفی و تحلیلی است ، به طوری که بررسی موضوع ، جمع آوری اطلاعات و مفاهیم مرتبط با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد .

Keywords:

پایداری اجتماعی , هویت , هویت شهری