تحلیلی بر مولفه های ارتقای فرهنگ محیط زیستی (مطالعه موردی: شهرستان بهشهر)

بسیاری از دانشمندان برای کاهش بحران های محیط زیستی یا پیشگیری از آنها ضرورت و لزوم برقراری ارتباط و تعامل جدید بین طبیعت و انسان، و همچنین نیاز به یک فرهنگ محیط زیستی جدید را مطرح کرده اند. پژوهش حاضر بر آن است تا فرهنگ محیط زیستی و عوامل موثر بر آن را در شهرستان بهشهر بررسی کند. این تحقیق با استفاده از روش پیمایش و بهره گیری از پرسشنامه انجام شده است. در مجموع، 250 پرسشنامه کامل جمع آوری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که فرهنگ محیط زیستی با متغیرهای امکانات و خدمات ارایه شده، احساس کارآمدی و آموزش محیط زیستی رابطه ای مثبت و معنادار دارد و با متغیرهای دانش محیط زیستی و هنجار اجتماعی دارای رابطه ای غیرمعنادار است. نتایج آزمون رگرسیون چندمتغیره بین متغیرهای مستقل و فرهنگ محیط زیستی نشان می دهد که از بین متغیرهای واردشده در مدل، دو متغیر فرصت ها و امکانات ارایه شده و احساس کارآمدی معنادار هستند

Keywords:

محیط زیست , فرهنگ محیط زیستی , احساس کارآمدی , امکانات , آموزش