پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان بی سرپرست در پرتو نهادینه سازی فرزند خواندگی

بی تردید از مهمترین مسایل همیشگی و مطرح نزد حقوقدانان و جرم شناسان، موضوع بزهکاری اطفال و نحوه مقابله با آن و شیوه های انحراف و کجروی آن ها در جامعه می باشد. خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی، مسیول حفظ نسل، اجتماعی کردن فرزندان و فراهم کردن محیط مانوس و پر مهر و محبت برای اعضای خانواده است و نقش بسیار موثری در اجتماعی کردن افراد و پیشگیری از بزهکاری دارد. از طریق خانواده میتوان نوعی پیشگیری اجتماعی ایجادکرد که از طریق مداخله در فرآیند رشد کودکان و بهبود بخشیدن شرایط زندگی آنان و سالم ساختن محیط خانواده، سعی در حفظ و کاهش عوامل جرمزا و در نتیجه پیشگیری از بزهکاری دارد. با توجه به افزایش روزافزون تعداد کودکان بی سرپرست و بدسرپرست در کشور، ضرورت توسعه نهاد فرزندخواندگی احساس می شود. فرزندخوانده، موجب گرمی بخشیدن به زندگی زوجین فاقد فرزند شده و به تجربه ثابت شده است که کودک در محیط و فضای خانوادگی سالم، بهتر رشد می کند و تکامل و تعالی می یابد و فرزندانی که در محیط خالی از عشق و دلبستگی خانوادگی تربیت و بزرگ شوند در معرض بحران های عاطفی و روحی بسیاری قرار خواهند گرفت. از آن جا که دلایل و عوامل بروز جرم در میان اطفال با افراد بزرگسال متفاوت بوده و از سوی دیگر این قشر از جامعه دارای وضع روانی و اجتماعی حساس تر و به مراتب آسیب پذیرتری نسبت به سایرین می باشند، لذا باید روشی متناسب با شرایط و موقعیت این افراد اتخاذ شود. در تحقیق حاضر سعی شده روشهای مفید در پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان بی سرپرست که در پرتو نهادینه سازی فرزند خواندگی خصوصا کودکان و نوجوانان بزهکار اهمیت فراوانی دارد. بررسی شود برخورداری از یک روش پیشگیری متناسب با شرایط و وضعیت صغار و نوجوانان در پرتو نهادینه سازی می تواند به جامعه مدنی جهت پیشبرد یکی از اهدافش که پیش گیری از وقوع جرایم در آینده است، کمک فراوانی کند.

پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان بی سرپرست در پرتو نهادینه سازی فرزند خواندگی Keywords:

پیشگیری از بزهکاری , اطفال , کودکان , بی سرپرست فرزند خواندگی , نهادینه سازی