مسیولیت متصدی حمل و نقل جاده ای کالا در حقوق ایران با مطالعه تطبیقی در کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین المللی کالااز طریق جاده (سی ام آر) مصوب 1956 ژنو

کنوانسیون حمل و نقل بین المللی کالا از طریق جاده در 19 مه 1956م. در ژنو تدوین و کشور ما نیز به کنوانسیون مزبور و پروتکل اصلاحی آن در سال 1376 ملحق گردید. پیوستن کشوری به کنوانسیون های بین المللی در زمینه های متعدد امتیازات و نکات ویژه ای از جمله اصلاح قوانین داخلی بر حسب مقررات بین المللی و تامین بهتر نیازهای جامعه و امنیت خاطر مردم را به همراه داشته و باعث می شود که صاحبان کالا از حاکمیت قوانین ملی ناشی از قواعد حل تعارض اجتناب و با برخورداری از مزایای مربوط به مقررات یکسان حمل و نقل جاده ای کالا (سی ام آر) خصوصا با آشنایی نسبی نسبت به موضوع مسیولیت متصدی حمل نقل احساس امنیت خاطر کرده و خود را زیان دیده نیابند، جهت تبیین و بررسی مسیولیت متصدیان حمل ونقل در کنوانسیون (سی ام آر) با مطالعه ماده 17 کنوانسیون یاد شده درمی یابیم که در آن مسیولیت بالایی برای متصدی حمل ونقل شناخته شده است. تعیین مبانی مسیولیت متصدی با ماهیت قرارداد حمل ونقل در ارتباط است و منجر به ارایه نظرات مختلفی گردیده که از میان آن ها برخی رد گردیده و برخی در حقوق ایران نیز در نظر گرفته شده است. مبنای مسیولیت متصدی وقتی که در کنوانسیون (سی ام آر) و حقوق ایران در عین داشتن تشابهات تمایزاتی دارند.

Keywords:

مبانی مسیولیت , متصدی حمل ونقل کالا , قرارداد حمل ونقل جاده ای , حقوق ایران , کنوانسیون سی ام آر