ارزیابی حقوقی فرایند انتقال محکومان

افزایش ارتباطات و رشد روزافزون فناوری موجب سهولت رفت وآمد از کشوری به کشور دیگر شده است. این تغییرات دنیای جدید علاوه بر آثار مثبت خود مسایل و مشکلاتی را نیز پدید آورده است که از جمله ی آن ها می توان به افزایش جمعیت اتباع بیگانه در خاک کشورها و به تبع رشد جرایم مربوط به این دسته از افراد در قلمرو آن کشورها، اشاره نمود. بنابراین، با توجه به مسایل گفته شده و موقعیت خاص زندانیان در کشور بیگانه، دولت ها تصمیم گرفته اند که اشخاصی را که به نوعی با کشوری رابطه و پیوندهای نزدیکی داشته و در کشوری دیگر به علت ارتکاب جرم به حبس محکوم شده اند، برای اجرای مدت محکومیت حبس به کشور خود منتقل نمایند. ازاین رو در جهت سازمان دهی این ابزار معاهدات و کنوانسیون هایی شکل گرفت که در آن ها به ارایه روش و شیوه ی انتقال محکومان پرداخته شده است. این شکل از همکاری ها برخلاف دیگر اشکال معاضدت قضایی (در معنای عام) دایره ی شمول محدودتری داشته و تنها مربوط به محکومین به حبس می باشد و در آن شخصی که در کشوری دیگر به حبس محکوم شده است برای اجرای مجازات به کشوری انتقال داده می شود که با آن کشور ازنظر مولفه های تابعیت یا اقامتگاه ارتباط دارد. این پژوهش سعی دارد که با توجه به آثار و فواید بی شمار انتقال محکومان، به بررسی و شناساندن بیشتر این ابزار نوع دوستانه با رویکرد حقوقی – جرم شناختی پرداخته و در حد توان تاثیر اندکی در برطرف کردن خلا علمی در این زمینه که در منابع حقوقی کشورمان احساس می شود، داشته باشد.