تنوعات قومی و وجود خرده فرهنگ های متفاوت منطقه ای از ویژگی های جامعه ایران به شمار می رود، که برخی از ادوار تاریخی وعمدتا به دلیل مداخله های استعماری قدرت های بزرگ بین المللی وهمچنین سوءمدیریت سیاسی داخلی زمینه ساز پیدایش مسایل وبحران هایی شده است. یکی از مسایل و موضوعات اساسی جامعه چند قومی ایران که دارای تنوع فرهنگی و قومی است، نحوه سیاستگذاری برای مدیریت قومی و خرده فرهنگ هاست. به نحوی که ضمن تشکیل یک اجتماع ملی فراگیر پایدار، انسجام و پیوند همگرایی میان اقوام و خرده فرهنگ ها با یکدیگر از یک سو، پیوند و هم گرایی آنان با دولت و هویت ملی از سوی دیگر برقرار و حفظ گردیده تا اجتماعات قومی هویت خود را از دست ندهند.علی رغم اینکه حکومت و مدیریت بر ملت های کثیر القوم ویژگی و توانمندی خاصی می طلبد، اما به موضوع گوناگونی قومی نمی بایست به دید تهدید نگریست بلکه تنوع قومی و تکثر فرهنگی فرصت های فراوانی را نیز فراروی حکومت ها و از جمله جمهوری اسلامی ایران قرار می دهد که در صورت شناخت و برنامه ریزی برای آن کارایی و اقتدار نظام را افزایش می دهد و حوزه تاثیر آن از مرزهای سیاسی فراتر می رود. در این پژوهش قصدمان بر آن می باشد تا سیاسی شدن
قومیت ها را در کشورهایی که دچار تنوع قومی می باشند و مخصوصا با دید کامل تری در کشور خودمان مورد بررسی قرار داده و به بهترین تدابیر در این موارد بپردازیم. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی می باشد.