مقایسه آیرودینامیکی سه ایرفویل فوق بحرانی EPPLER 694 و WORTMANN FX 73-170 و SC(2)-0714 Supercritical در پرواز نزدیک صوت

طراحی ایرفویل اصلی ترین مرحله ی طراحی بال هواپیما است. ایرفویل که تولید نیروی برآ را بر عهده دارد، مهترین نقش را در ایجاد ساختار آیرودینامیکی بال ایفا می کند. بسیاری از طراحان هواپیما، از میان انبوهی از ایرفویل ها، ایرفویل مناسب برای بال هواپیمای خود را انتخاب می کنند.به این دلیل که طراحی ایرفویل نیازمند تجربیات آیرودینامیکی وسیع و امکانات گسترده است و طراحان معدودی توان آن را دارند. در فرآیند انتخاب ایرفویل، نمودارهای آیرودینامیکی شامل تغییرات برآ، پسا و ممان پیچشی بی بعد نسبت به زاویه ی حمله مهم هستند. همچنین، نمودارنسبت ضریب برآ به ضریب پسا بر حسب زاویه حمله و نمودار ضریب برآ نسبت به ضریب پسا واکاوی می شوند. گزینش ایرفویل برای پرواز نزدیک صوت شرایطی به همراه دارد. مواردی چون افزایش نیروی برآ در مقابل کاهش نیروی پسا در زوایای حمله کم، افزایش سرعت و به تاخیر انداختنشوک، استحکام بال برای حمل موتور و سوخت و نیز مانورپذیری بالا انتخاب ایرفویل را سخت تر می کند. پژوهش حاضر مقایسه آیرودینامیکی ایرفویل های فوق بحرانی مشهور SC(2)-0714 Supercritical airfoil ، WORTMANN FX 73-170 و EPPLER 694 AIRFOIL است کهبرای استفاده در پرواز نزدیک صوت اولویت بندی می شوند. به این منظور، ساختار فیزیکی این سه ایرفویل شرح داده می شوند و هریک از آن ها با توجه به داده های آیرودینامیکی خود بررسی می شوند. در ادامه، بامقایسه ی این ایرفویل ها از لحاظ مشخصه های آیرودینامیکی و نیز باتوجه به ویژگی های آیرودینامیکی هواپیمای هدف، مناسب ترین گزینه انتخاب می شود

Keywords:

ایرفویل های فوق بحرانی , پرواز نزدیک صوت , ضرایب آیرودینامیکی