ارایه مدل تصمیم گیری چند معیاره کاهش آلودگی هوای شهر تهران بر پایه رویکرد تحلیل سلسله مراتبی فازی

در سالهای اخیر آلودگی هوای کلان شهرها بخصوص شهر تهران به یکی از بحران ها و چالش های اساسی تبدیل شده است. در همین راستا شناسایی منابع اصلی ایجاد آلودگی و تعیین میزان اثر و اهمیت آنها و نیز طراحی راهکارهای مناسب جهت مقابله با این بحران ضرورت و اهمیت ویژه ای پیدا می کند. لذا در این مقاله در ابتدا منابع آلودگی هوای شهر تهران شناسایی و میزان اثر آنها از دید خبرگان و با کمک روش تحلیل سلسله مراتبی فازی مشخص شد و راهکارهایی بر اساس مهترین منابع آلودگی برای کاهش آلودگی هوا ارایه شد. در نهایت بر اساس نظر خبرگان و با کمک روش تحلیل سلسله مراتبی فازی بر اساس 4 معیار زمان بازدهی، هزینه اجرای طرح، اثربخشی و تکنولوژی و فناوری های مورد نیاز جهت اجرای طرح ارزیابی و اولویت بندی شدند. بر اساس نتایج مشاهده شد که منابع مصنوعی تاثیر بیشتری بر آلودگی هوای تهران دارند و همچنین کیفیت نامطلوب سوخت و خودروهای فرسوده و آلودگی حمل و نقل(ترافیکی) بالاترین تاثیر را بر آلودگی هوای شهر تهران دارند. و همینطور از بین راهکارهای پیشنهادی بر اساس نظرات خبرگان سناریوهای انتقال کارخانه های صنعتی به مناطق اطراف شهر و تعویض وسایل آلاینده و همچنین خودروهای فرسوده و اصلاح کیفیت بنزین دارای اولویت اجرایی بالاتری به نسبت سایر راهکارهای پیشنهادی داشتند.

Keywords:

آلودگی هوا , منابع آلودگی هوا , راهکارهای کاهش آلودگی هوا , تصمیم گیری چند معیاره , تحلیل سلسله مراتبی فازی(FAHP)