استفاده از سنبل آبی برای حذف فلزات سنگین (مطالعه مروری)

فلزات سنگین یکی از مهم ترین آلاینده های آب های طبیعی و خاک محسوب می شوند. عدم زیست تخریب پذیری و تجمع پذیری آنهادر بدن موجودات و زنجیره غذایی، سبب پایداری و تبدیل فلزات سنگین به آلاینده های دایمی محیط می گردد. به این ترتیب آنها به یک مشکل جدی برای سلامتی انسان و سایر موجودات زنده تبدیل می شوند.روش های جذب شیمیایی متعددی برای فلزات سنگین وجود دارد. اما کم اثر بودن حذف یون ها، مصرف مقادیر زیاد مواد شیمیایی، تولید لجن های سمی در مقادیر بالا و نیز دفن غیر ایمن بقایای تولید شده، از جمله معایب استفاده از روش های متداول برای حذف فلزات سنگین است. اما استفاده از حذف زیستی با هزینه پایین، کارایی بالا، سادگی عملیات، اجرایی و سازگار بودن با طبیعت، می تواند گزینه قابل قبولی باشد. در این راستا، با توجه به بررسی های بعمل آمده، استفاده از روش های جاذب زیستی ، سبب ایمنی بیشتر محیط زیستی و حفظ پایداری منابع می شود. سنبل آبی یکی از گونه های گیاهی است که برای این مهم می تواند مناسب باشد. در این مقاله، به جمع بندی مطالعات صورت پذیرفته در سال های اخیر روی گونه سنبل آبی به عنوان یک روش حذف زیستی فلزات سنگین از پساب ها وشیرابه زباله ها پرداخته شده است.

Keywords:

فلز سنگین , زیست تخریب پذیری , آلاینده های دایمی , تجمع زیستی