نقش بازمهندسی ساختار نهادهای دولت و استقرار پایگاه آدرس گذاری مکان محور در استقرار دولت الکترونیک در کشور

یکی از موانع مهم استقرار سامانه های دولت الکترونیک در کشور، ساختار سنتی نظام اداری می باشد. بازنگری در رویه ها و ساختارهای موجود در کنار استفاده از اطلاعات مکان محور، بستر مناسبی را جهت استقرار و توسعه خدمات دولت الکترونیک فراهم می آورد. در پژوهش حاضر سعی گردیده تا با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای، مطالعه تطبیقی و مصاحبه با نخبگان، شاخص های کلیدی استقرار دولت الکترونیک در ایران با نگاه کاملا بومی استخراج گردد. نوع پژوهش، توصیفی و طرح آن، همبستگی از نوع معادلات ساختاری می باشد. مدل مفهومی تحقیق، ارتباط چهارده متغیر تاثیرگذار را در دو حوزه کلی باز مهندسی نهادهای دولت و استقرار پایگاه ملی آدرس گذاری مکان محور نشان می دهد که از طریق پرسشنامه اندازه گیری میشوند. نتایج حاصل از آزمون مدل پژوهش، حاکی از آن است که در استقرار دولت الکترونیک در ایران دو عامل زیربنایی بازمهندسی نهادهای دولت و استقرار پایگاه آدرس گذاری مکان محور، با نرخ قابل توجهی تاثیرگذار می باشند. این پژوهش ضمن دستیابی به مدل بومی و آزمون شده عوامل استقرار دولت الکترونیک در ایران با استفاده از تجربه موفق کشورهای کره جنوبی و استرالیا، قدرت تاثیر متغیرها را در سطح 0/001 نشان می دهد. بر این اساس می توان یافته های پژوهش را به عنوان یکی از ابزارهای تحقیقاتی در شناسایی الزامات استقرار دولت الکترونیک در کشور به کار گرفت.

Keywords:

دولت الکترونیک , آدرسگذاری مکانمحور , بازمهندسی , مطالعه تطبیقی , فناوری