بررسی جایگاه تشویق در نظام آموزشی

در هر نظام آموزشی و تربیتی، دانش آموزان به عنوان عنصر اساسی مطرح هستند و کلیه برنامه آموزشی و درسی به منظورایجاد تغییرات مطلوب در رفتار وی طراحی و اجرا می شود این برنامه ها زمانی می تواند از کارایی لازم برخوردار باشد کهطراحان و مجریان آن با ویژگیها و خصوصیات دانش آموزان در هر سن آشنا باشند. معلم که نقش اصلی در اجرای برنامه های درسی و فرایند تدریس به عهده دارد بیش از شخصی دیگر باید با شیوه های مختلف ایجاد تغییرات مطلوب در دانش آموزانآشنا باشد تا بتواند از جریان آموزشی و یادگیری را مطابق با تواناییها و علایق آنها پیش ببرد.در تربیت اولیا و مربیان می توانند از طریق تشویق کوک را به کاری وا دارند که مطلوب آنهاست و از کاری که بدان راضی نیستند باز دارند کودک در سایهتشویق از بسیار یا از خواسته ها و توقعات خود چشم پوشی می کند و عملا به راهی می رود که مشوق او خواهان آن است. اما آنچه که در اینجا مورد بحث است بیش از هر چیز دیگر مورد توجه می باشد بهره گیری از نقش تشویق در فرایند یادگیری وپیش رفت تحصیلی است. چه بسا استفاده نادرست و نابجا از تشویق و تنبیه نه تنها نمی تواند در درازمدت موثر واقع شود بلکه ممکن است اثرات نامطلوب و نتایج سویی نیز به همراه داشته باشد به خصوص زمانی که رفتار تشویقی ما متاثر از احساسات و هیجانات زودگذر بوده و تنبیه هایی را که اعمال می کنیم برخواسته از خشم و عصبانیت و برآشفتگی روانی می باشد