در سال های اخیر علاقه ی مجددی به مفاهیم
فضای عمومی و
مکان سازی در بین معماران و شهرسازان و محققین بعضی از کشورها رواج گرفته است این علاقه به خلق و حفظ
مکان ها و فضاهای عمومی ،حاکی از تلاشی است که برای انطباق ذهنی بین افراد و محیط فیزیکی اطرافشان صورت می گیرد مفهوم
مکان با رویکردی که در این سالها مورد توجه قرار گرفته است و در حال رسیدن به مراحل اولیه بلوغ علمی خود است بدون شک ابهاماتی در نحوه فعلی استفاده از این مفهوم وجود دارد، ولی آنچه باید احتراز شود این است که مفاهیم مزبور مبدل به ظرفی برای طیف کاملی از مسایل طراحی و تحقیقی گردد. هدف اصلی این پژوهش بررسی مفاهیم
فضای عمومی و
مکان و خلق
مکان های مطلوب برای انسان می باشد در حال حاضر فضاهای شهری بدون توجه به زمینه ان شبیه هم طراحی می شوند و بی توجه به تفاوت مکانی و نحوه رفتار شهروندان از یک الگوی کلی تبعیت می کنند. یکی از مشکلات سرگردانی انسانها نپرداختن صحیح به مفاهیم فوق می باشد. لذا در این پژوهش به جستجوی مفاهیم فوق و شاخص های موثر در خلق
مکان های مطلوب برای انسان پرداخته خواهد شد. در این مقاله به منظور دستیابی به تعاریف منسجم از فضای عمومی،
مکان ، خلق
مکان و شاخص های منتج از آن از رویکرد پژوهش بر مبنای روش توصیفی و اسنادی استفاده خواهد شد، این نوع پژوهش به توصیف و تفسیر شرایط و روابط موجود خواهد پرداخت، این گونه تحقیق وضعیت کنونی پدیده یا موضوعی را مورد مطالعه قرار می دهد. نتایج پژوهش حاکی براین مطلب است که مولفه های چهارگانه
مکان سازی و معیارهای 22 گانه آنها مشتمل بر شاخص های کمی و کیفی می باشد که در فرایند مکانی سازی بسیار حایز اهمیت می باشد قابل ذکر است که در مدل تحلیلی شاخص ویژگی های
مکان سازی اکثر صاحب نظران اجماع نظر دارند.