مدلسازی سنتیکی و بررسی اثر پارامترهای عملیاتی روی عملکرد راکتورغشایی تولید هیدروژن به روش ریفرمینگ متانول با بخارآب

از میان سوختهای مختلف، متانول با داشتن فاز مایع در شرایط معمول و نسبتH/Cبالا، منبع ایمن و ارزان قیمتی برای تولید هیدروژن به شمار میآید. بکارگیری راکتورهای غشایی ضمن انجام واکنشهای ریفرمینگ متانول جداسازی همزمان هیدروژن را از محصولات واکنش در فضایی کم و با هزینهی اندک امکانپذیر میسازد.در این مقاله ضمن معرفی مدل نیمهتجربی سنتیک واکنشهای فرآیند ریفرمینگ متانول با بخار آب و مدلهای ارایه شده برای شار گذرنده از غشا، عملکرد راکتور غشایی و راکتور پلاگ در شرایط مختلف دمایی و فشاری با یکدیگر مقایسه شده است. افزایش دما علاوه بر افزایش سرعت واکنشها، شارگذرندهی هیدروژن از غشا را افزایشمیدهد. اگرچه افزایش فشار تاثیر منفی روی سرعت واکنشها دارد، اما موجب کاهش کسر مولی هیدروژن در جریان اصلی و بهبود راندمان بازیابی آن میگردد. در تمامی موارد، طول رسیدن به درصد تبدیل کامل متانول در راکتور غشایی نسبت به راکتور پلاگ کمتر بوده است.

Keywords:

ریفرمینگ متانول , هیدروژن , مدلسازی راکتور غشایی , سنتیک واکنش