بررسی رابطه بین سلامت سازمانی و بهبود برنامهریزی مدیران در بیمارستانهای خصوصی شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سلامت سازمانی و بهبود برنامهریزی مدیران در بیمارستانهای خصوصی شهر تهران بود. روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری دادهها توصیفی و از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را دو گروه(گروه اول شامل مدیران بیمارستان و گروه دوم شامل پزشکان، کارشناسان و کارمندان رده بالای بیمارستان) تشکیل میداد و از این میان در گروه اول با استفاده از روش سرشماری تعداد 56 نفر از مدیران بیمارستانی و در گروه دوم با استفاده از روش تصادفی تعداد 384 نفر از پزشکان، کارشناسان و کارمندان انتخاب و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت. روش جمعآوری دادهها بر اساس پرسشنامههای سلامت سازمانی لایدن و کلینگل(2000 (و عملکرد مدیر رضاییان(1385 (انجام گرفت. در این پژوهش به منظور سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار این ضریب برای هر دو پرسشنامه بالای 7,0 به دست آمد و همینطور به منظور سنجش روایی از روایی محتوا استفاده شد که نتایج بیانگر روا بودن ابزار اندازهگیری بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرمافزارهای SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی(آزمون کولموگروف-اسمیرنف و آزمون همبستگی پیرسون) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین سلامت سازمانی و بهبود برنامهریزی مدیران رابطه مثبت و معناداری وجود نداشت.

Keywords:

سلامت سازمانی , برنامهریزی , مدیران , بیمارستانهای خصوصی